Kiriaki mat
25-09-2018 @ 08:48 |
Ή στάση του ήλιου
Τόση προσπάθεια
Να μιλησεις με αυτόν που σε άφησε μόνο
Δεν σε πρόδωσε
Ήταν η άλλη πατρίδα
Μα,δεν έχω άλλη
Ήταν το τέλος
Μα,δεν είμαι καν στην αρχή
Μέσα στο φέρετρο μου
Γράμματα για να διαβάζω
Ήταν ένα ξαπόσταμα
Μα,δεν κουραστηκα
Ήταν το ταξίδι
Δεν πήγα πουθενά
Ναι δεν θελω να πας αλλού
Κική Ματέρη | |
smaragdenia
25-09-2018 @ 08:54 | Τι στοιχίζει αυτό που ζώ;
Κάθε πρωί μονάχος
Το μέλλον της ζωής
Ανθίζει πια το χαμόγελο
Αγαπιέμαι!
Γαλάζιος,μακρυά πολύ ξεκινάω
Κοιτάζω τη θάλασσα
Ανεβαίνει,βαπτίζει τα σπλάχνα μου
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ,
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ
ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ Η ΧΩΡΑ ΚΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΖΕΙ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ
ΠΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΚΡΥΒΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΚΑΙ ΠΌΣΗ ΛΑΧΤΑΡΑ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΖΩΗ ΕΧΕΙ
ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΑ
ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΕΜΑΤΟΣ....
ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΔΡΕΑ,!!!!!!!!!!,
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ | |
Kiriaki mat
25-09-2018 @ 09:33 | Εγώ προσωπικά,νομίζω ότι το ποίημα λέει για την ανυσηχη ψυχή,η οποία είναι γεμάτη αγάπη και χορτασμένη από ταξίδια.Παρολαυτά ο κόσμος αλλάζει συνεχώς.Με μία σταθερά παράμετρο όπως τον πατέρα,η κόρη του ήλιου δεν
Είναι πάρα η ιδια του η αγάπη για τα ταξίδια.
ΑΝΤΗ που θες να πας; | |
Αγιοβλασιτης
25-09-2018 @ 10:17 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Κων/νος Ντζ
25-09-2018 @ 10:17 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Oλύμπιος-Θεός
25-09-2018 @ 14:41 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
