| |
Σύννεφο βόηθα….
Έφυγε τ’ άσπρο περιστέρι
πήρε το χνάρι του βοριά
μακριά το πόρεψε τ’ αγέρι
πάνω από τόπους και χωριά.
Χάθηκε όμως το καημένο,
κι ήταν οι τόποι αδειανοί,
κι έμεινα εγώ να περιμένω
πότε επιτέλους θα φανεί…
Σύννεφο κάλεσε τ’ αστέρι,
φώτισε μες στο δειλινό
το κουρασμένο περιστέρι
που τριγυρνά στον ουρανό.
Δρόσισε λίγο τα πλευρά του
σαν το ‘βρει ο ήλιος το πρωί,
και στα ταλαίπωρα φτερά του
φύσα του ούρια πνοή.
Δώς του στρωτό το μονοπάτι
στην απαλή σου αγκαλιά,
καν’ την βροχή σου σκαλοπάτι
για να γυρίσει στη φωλιά…
Φέρ’ το, που είναι διψασμένο,
με την δικιά σου την ευχή..
Νά ‘ρθει, που εγω το περιμένω
να του ζεστάνω την ψυχή…
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
