| |
| | Λες να φταίει ο Θεός |  | | | Καλή εβδομάδα φίλοι μου, λίγες σκέψεις....εδώ στο πόδι, πρωί, πρωί, με την ευχή να μην βρέξει άλλο ο θεός. | | |
Χειμώνιασε κι έγινε η βροχή εφιάλτης, να παίζει στα γυαλιά της κατακαημένης. Ήρθαν τυφώνες, φουσκώσαν τα ποτάμια, λες να δείξουν κι αυτά την οργή τους.
Εδώ πνίγονται, εκεί πνίγονται, καταστρέφεται βιός.
Λες να φταίει ο θεός!
Θυμώσανε τα ρέματα, λάσπη κυλά στις πόλεις και τα χωριά μας, λάσπη στην λάσπη, στην ανομία και αυθαιρεσία παλιών και νέων καιρών μας. Χειμώνιασε, βρέχει κι όλοι φωβούντε, το διπλανό μπαζωμένο ρέμα, το ποτάμι που κάποτε φούσκωνε ήσυχα.
Και λες...μήπως φταίει ο θεός!
Χειμώνιασε, συμφορές, πνιγμοί, λοιμοί και καταποντισμοί, το έχεις των ανθρώπων στην κόκκινη λάσπη, τρόμος και φόβος, εδώ και εκεί στο Προκόπι που αγαπήσαμε.Φουσκώνουν θάλασσες, φουσκώνουν ποτάμια, φουσκώνουν ρέματα κι έγινε η βροχή εφιάλτης!!
Και λες...πως φταίει ο θεός!
Να πνίγεται ο λαός.
Χειμώνιασε κι όλο κοιτάς τα γυαλιά, να πουν δυο λέξεις, θα πουν δυο λέξεις?? για κάτι πληγωμένες ψυχές εκεί στα γκρεμίσματα στο Μάτι!!!! που όλοι τις ξέχασαν, ας μυρίζει ακόμα θάνατος, όλοι ξέχασαν.
Πουλάει σήμερα η δυστυχία αλλού κι αυτοί την ενημέρωση πιάσαν, ποιον νοιάζει αν κρέμεται ένας μουσαμάς, σ` ένα φτωχόσπιτο στο Μάτι κι έχει η ψυχή λυγμό,είχε και φτωχούς στο Μάτι.
Αχ κοινωνία, ψέμα γεμάτη.
Βρέχει ο θεός, δεν βγήκαμε μια βόλτα στη βροχή, δεν την αφουγκραστήκαμε από το μισάνοιχτο τζάμι.
Έγινε η βροχή εφιάλτης!
Πάνω στης Πολιτείας τα μπαζώματα, στη καμμένη γη, σαν αχνίζουν τα χώματα.
Ένα έγκλημα εδώ, ένα έγκλημα εκεί κι έγινε η βροχή...δελτίο στα γυαλιά μας.
Πνιγμός στα όνειρά μας.
Κατρακυλά λάσπη και μαύρο χώμα, σαν την ψυχή μας, μια εκδίκηση η γης μας!
Μην βρέξεις θεέ ,μην βρέξεις άλλο πια, στους μουσαμάδες, στα γυαλιά...πουλάει η δυστυχία, από τα φουσκωμένα ποτάμια της μισής ζωής μας.
Πουλάει η συμφορά, πουλάει ....μια Κυριακή.! πουλάει της φύσις η εκδίκηση....
Δεν την σεβαστήκανε, στα κέρδη, η θυσία στη γης, οι μεγάλοι Ταγοί, της οικουμένης πληγή!!!!
Βρέχει........στη λασπουριά χωθήκαμε
Πρωταγωνιστές στα γυαλιά βρεθήκαμε
Το ρέμα το σκιαχτήκαμε.
Βρέχει...και ξεχαστήκαμε.
Καίγεται η γης, χαθήκαμε.
Πνιγμένοι, καμμένοι, πεθαμένοι.
Πρωταγωνιστές στα γυαλιά γινήκαμε.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρείς.
Τι κι αν οι ψυχές καήκαμε? στις μνήμες όλων σβηστήκαμε...
Θεό δεν φοβηθήκαμε!!
1-10-2018- (Καλό μήνα )
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
smaragdenia
01-10-2018 @ 09:17 | ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΟΥ
ΠΑΝΤΟΣ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ
ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ
Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΦΤΑΙΕΙ...
ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ | | Κων/νος Ντζ
01-10-2018 @ 09:51 | Τι κι αν οι ψυχές καήκαμε? στις μνήμες όλων σβηστήκαμε...
Θεό δεν φοβηθήκαμε!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
