Ξέχασα τις όμορφες στιγμές
καταναλώνωντας αξία στους παλιανθρώπους
Αυγερινέ και Αποσπερίτη μου
Στα όνειρα να μην ξυπνήσω
και στο ξύπνιο μου να μην ονειρευτώ
Αν ο κόσμος ίδιος παραμείνει
Τον έρωτα ζηλεύω Αυγερινέ και Αποσπερίτη μου
Σας φαντάζομαι σαν δυο νεαρά παλικάρια κρατώντας
στο χέρι σας πυρσό,που μηνύτε τον ερχομό της μέρας και της νύχτας.
Τη γλύκα του έρωτα να γευτώ και τη θλίψη μιας αγάπης
Κι όπως η θύελλα τον Εσπέρο άρπαξε και άστρο της ανάπαυσης έκανε.
Έτσι να σμιλέψω κι εγώ το άρωμα της νιότης
και να χαθώ στο κάλεσμα Αυγερινέ και Αποσπερίτη μου!