Αφόρητη η ζέστη μεσα στο μεσημέρι
κι εσύ δεν βρίσκεσαι δίπλα μου καρδιά μου
να με κρατάς με αγάπη το δικό μου χέρι
η μεγάλη απόσταση παίρνει την χαρά μου.
Μένεις στην ζωή μου κι εγώ μες την σιωπή
να κρατώ τις ισορροπίες σε τούτη την αγάπη
μοιάζει η αγάπη σου σαν την γλυκιά φυγή
μα ποτέ δεν σκέφτηκα πως μοιάζει με απάτη.
Πάντα θα σου κρατώ τον δρόμο ανοιχτό
αυτόν που σε οδηγεί ευθεία στην καρδιά μου
αυτός είναι ο δρόμος που συνεχώς θα σε καλεί
αυτός ο δρόμος που θα σε φέρει κοντά μου.
