| |
| | Ν' αλέθει 200 γραμμάρια καφέ |  | | | Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου, μια εικόνα των νέων καιρών μας που συμπαρασύρει τους εμποράκους στην ανυπαρξία και στην κατάθλιψη, να ζήσουν μόνο τα θεριά, τα μεγαλοκαταστήματα με σκλάβο τον εμποράκο μα πιότερο τα παιδιά μας. | | |
Τριάντα χρόνια το μαγαζάκι στη λεωφόρο, που λες πως βγήκε από το παρελθόν όλων μας.
Η μηχανή που αλέθει καφέ, ξηροί καρποί, λουκούμια, χύμα κρασί, ρακί και τσίπουρο, κονιάκ, σύκα,
χουρμάδες, παστέλια, δαμάσκηνα, σταφίδες, μαντολάτα, παξιμάδια, χύμα καλαμποκάλευρο για το χυλό της φτωχής, παιδικής μας θύμησης.
Έμπαινες 30 χρόνια κι` είχε απ` όλα τα μη απαραίτητα, των νέων καιρών μας. Το μαγαζάκι του καφέ που
αναδύει άρωμα, άρωμα μιας καινούργιας μέρας.
Κι` ήρθαν οι νέοι καιροί μας.....ποιος αλήθεια αγοράζει φυστίκια Αιγίνης με 18 ευρώ το κιλό?? άντε να
αγοράσουμε λίγα αράπικα με 5 ευρώ, λίγα στραγάλια.
Ποιός αλήθεια αγοράζει δαμάσκηνα και χουρμάδες! εν μέσω μακαρονιών και συσσιτίων στα χρόνια
της χολέρας. Εμείς πάντως όχι, τα κόψαμε! από καιρό δεν μπαίνουν στη λίστα...που μας έδωσαν
για ζωή.Ήρθαν λοιπόν και άδειασαν γύρω, γύρω τα ράφια, χάσκουν άδεια, να θυμίζουν, τι να
θυμίζουν? ω! άνθρωποι.
Ψηλά, χαμηλά, δεξιά, αριστερά, θυμάσαι πως κάποτε ήταν γεμάτα, πλούσια, να περιμένουν την
ζωή των μη απαραίτητων.
Την ζωή που ζήσαμε.
Ένα ψυγείο στην γωνιά χάσκει κι` αυτό ξεχαρβαλωμένο, για να θυμίζει, ότι κάποτε είχε λόγο
ύπαρξης, κοιτάς ψηλά, αριστερά και κάτω, μια ερημιά να σε πλακώνει.
Σ` ότι πονά, σ` ότι πληγώνει.
Ηρωική φιγούρα ο εμποράκος και γύρω άδεια μπιτόνια! πολλά άδεια μπιτόνια, για κρασί, να γεμίσουν
την ανυπαρξία, την αναδουλειά, τον μη λόγο ύπαρξης του, το άγχος του!!!
Χάσκουν όλα άδεια εδώ μέσα, χάσκει κι η ερημιά του, στην καρδιά μας.
Οχτώ ραφάκια με ξηρούς καρπούς, χύμα κρασί και μια μηχανή ν` αλέθει, ν` αλέθει 200 γραμμάρια
καφέ ακόμα...
Κι` όλα γινήκαν χώμα.
Θ` αντέξει? πόσο θ` αντέξει? ο εμποράκος.
Αύριο θα` ναι κι αυτός ράκος!
Το μαγαζάκι στη λεωφόρο, είχε κάποτε χαρές, στις δικές μας τις γιορτές.
Κι` έγιναν οι γιορτές ανάμνηση, σ` ένα μήνυμα τα χρόνια μας πολλά
Ναι είμαστε όλοι καλά.
έμεινε η μηχανή του καφέ ν` αλέθει τις θύμησες και το λόγο ύπαρξης, στα μικρά, τα γλυκά,
τα περιττά.
Τότε που είχαμε ζωή..
ήταν το περιττό γιορτή!!!
Το μαγαζάκι στη λεωφόρο αργοπεθαίνει, στα άδεια του ράφια, φάντασμα λες ολόκληρης ζωής
μα ποιόνε μέλει!!!
Δίπλα ακριβώς είναι της ALFHA το μαγαζί!!
Αυτό να ζεί! αυτό να ζεί!
6-10-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
06-10-2018 @ 10:40 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | Μαυρομουστάκης
06-10-2018 @ 13:52 | Ένα ηχηρό ράπισμα για το παρακμάζων σύστημα... | | Άηχος
06-10-2018 @ 23:52 | Μπράβο Γεωργία! Δυνατός ο λόγος σου!
| | inokrini
07-10-2018 @ 13:27 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
