| |
Μια ασταμάτητη σιγανή βροχή.Την πήρα μαζί μου, να μην ταξιδεύω με άδεια χέρια το πρόσωπο μου ενώθηκε με όλα τα χειμωνιάτικα πρωϊνά που έζησα.Γεννήθηκα από την ομίχλη του τοπίου,Πόσα χρόνια να πέρασαν? ...Δεν μ' ενδιαφέρει ο χρόνος,δεν τον μετρώ πιά μένω ακίνητος,χάνομαι σε μνήμες,ο μύθος αγαπημένων τοπίων.Όλα έχουν αλλάξει,παράθυρα κλειστά από χρόνια,πέτρινα μονοπάτια φθαρμένα,φαγωμένα από την ερημιά.Κι η βροχή ανάγκη πάνω στο σώμα να γλιστρά
και να χαράζω την ψυχή μου,να χαράζω τη σάρκα,να χαράζω το χρόνο Ή άξια πού δεν ανταλλάσσεται, ούτε εξαγοράζεται είναι ή ψυχή μας. Όλα τα αγαθά πωλούνται και αγοράζονται. Όχι όμως και ή ψυχή......Είμαι εδώ, δεν έφυγα. Η σιωπή μου δεν είναι διαμαρτυρία...Είναι απλά σιωπή...πονεμένη όχι όμως πικραμένη... Προσπαθώ να σ βρω, τον εαυτό μου πίσω από χιλιάδες μορφές που κρύβονται σαν σκιά... Μέσα σε σκοτεινές σκιές που ψιθυρίζουν το όνομα μου. Σκαρφαλώνω στις πιο ψηλές κορυφές Εκεί είσαι... εκεί που κάποτε σε έβαλα..Εκεί που σε άφησα... εκεί που ανήκεις, εκεί ψηλά.Δεν με βλέπεις;Είμαι εκείνη η σταγόνα της βροχής που κάθισε απαλά στο δέρμα σου... Είμαι ο αυτός που ήρθε ξαφνικά μια συννεφιασμένη μέρα σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
