| |
| | Έξοδος |  | | |
Περπατούσα σ΄ ένα δρόμο της γειτονιάς μου
-ασφυκτικά περιτριγυρισμένο από πολυκατοικίες -
χωρίς διάθεση και σκεπτικός, όταν, σηκώνοντας
για λίγο το βλέμμα μου από το πεζοδρόμιο,
παρατήρησα πως σ΄ ένα μπαλκόνι, ισογείου,
οι ένοικοι εκείνου του διαμερίσματος
είχαν τοποθετήσει την τηλεόραση, εικοσιτόσο ιντσών,
ακριβώς μπροστά από την μπαλκονόπορτα,
με τέτοιο τρόπο μάλιστα που σχεδόν την έφραζε όλη.
Αμέσως το μυαλό μου πλημμύρησε από εικόνες
του σουρεαλιστικού κινηματογράφου
που πριν δεν καταλάβαινα τη σημασία τους
όσο κι΄ αν είχα προσπαθήσει και τώρα έτσι απλά,
χωρίς να σκεφτώ τίποτα, κοιτώντας μόνο τη πίσω μεριά
της τηλεόρασης που έφραζε την μπαλκονόπορτα, κατάλαβα το νόημά τους.
Ένιωσα αμέσως τι ήθελε να πει ο Μπουνιουέλ όταν στη ταινία του
“Το Φάντασμα της Ελευθερίας”, έβαζε τους ηθοποιούς
να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι αλλά πάνω σε λεκάνες τουαλέτας
και να συζητάνε και αντίστροφα να πηγαίνουν
σχεδόν στα κρυφά και ένοχα για να φάνε,
σ΄ ένα μικρό δωματιάκι στο σχήμα της τουαλέτας,
κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα από τη συνάντηση στη τραπεζαρία.
Η εικόνα του “παράθυρου στον κόσμο” που είχε αυτό το διαμέρισμα
στη γειτονιά μου, μου εξήγησε περισσότερα
από όσα θα μπορούσαν να μου πουν ποτέ δέκα βιβλία
που θα ερμήνευαν με δυσνόητους ψυχαναλυτικούς όρους τα έργα του Μπουνιουέλ.
Σκέφτηκα πως όσο περνάει ο καιρός τόσο το “παράθυρο στον κόσμο”
γίνεται τηλεόραση, αντικαθίσταται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές,
αναπληρώνεται από τηλέφωνα και φαξ, καλώδια και πρίζες, δίκτυα και εντολές.
Ονόματα κομμένα στον όγδοο λατινικό χαρακτήρα μας εκπροσωπούν
και η πιο απλή και μία από τις πιο αναγκαίες ανθρώπινες πράξεις,
αυτή της επικοινωνίας των διαφορετικών μικρόκοσμων
που κουβαλάει ο καθένας μας μέσα του,
στροβιλίζεται μέσα σ΄ ένα πληροφοριακό λαβύρινθο δισεκατομμυρίων bytes,
χορεύει την μουσική σε Khz, αγαπάει τον giannisp@yahoo.gr,
τον βλέπει σε μορφή ¨jpg΄΄ και κάνουν ασφαλή έρωτα μεταξύ τους,
ενώ ο ένας βρίσκεται στη Τουρκία και ο άλλος στην Ελλάδα.
Οι δυνατότητες επικοινωνίας έχουν γίνει τεράστιες,
όσο καμία άλλη φορά στην ανθρώπινη ιστορία
αλλά ταυτόχρονα μένουμε όλο και πιο πολλές ώρες στα σπίτια μας
προκειμένου να περιδιαβούμε τις φωτεινές λεωφόρους
και τα σκοτεινά σοκάκια του internet και να βρεθούμε εκεί
άγνωστοι και απρόσωποι μεταξύ άλλων εξίσου άγνωστων και απρόσωπων ανθρώπων
πληκτρολογώντας κουβέντες δίχως συναίσθημα ενώ οι γνωστοί,
αγαπημένοι ή όχι, τηλεφωνούν ή μας επισκέπτονται όλο και πιο σπάνια
και τσακωνόμαστε μαζί τους ή αγαπιόμαστε αραιότερα.
Στρέφω το βλέμμα μου από την μπαλκονόπορτα με τη τηλεόραση
και κοιτάζω, ξανά κάτω, τα πλακάκια του πεζοδρομίου.
Μου φαίνονται σαν σκακιέρα. Κάποιος περνάει δίπλα μου.
Πύργος; Αλογάκι;
Κινούμαι αντίθετα και το παιχνίδι με προκαλεί.
Νομίζω πως ξέρω τη σωστή κίνηση που πρέπει να κάνω,
όμως νιώθω σαν απλό πιόνι που περιμένει την έξοδό του από το παιχνίδι
και έτσι, περιμένοντας, έβαλα την τηλεόραση μπροστά
από την μπαλκονόπορτα για να δω από εκεί τα γεγονότα
που εκτυλίσσονται στον δρόμο κάτω από το σπίτι μου,
στήθηκα μπροστά από ένα έγχρωμο μόνιτορ
με τους αγκώνες ακουμπισμένους στο τραπέζι του υπολογιστή
και έγραψα στον κειμενογράφο,
ξεχνώντας να γυρίσω τη γλώσσα στα ελληνικά,
μία λέξη : ainigma.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
Άθη Λ.
01-08-2006 @ 18:00 | δεν έχει φατσουλα για χειροκρότημα!
πόσο αληθινό είναι αυτό που έγραψες.... καλό βράδυ! ::yes.:: | | Βασίλης Ιωαννίδης
01-08-2006 @ 18:31 | ποσοι ανθρωποι σαν εσενα υπαρχουν που γραφουν τοσο πρωτοτυπα πραγματα κι ομως λιγα ταλεντα αξιοποιουνται.μιλω σοβαρα,κυνηγησε το,παρε μια στηλη.καπου...να σε διαβαζουμε.κι εδω δε με χαλαει ομως | | kin
01-08-2006 @ 18:36 | Μου σπας τα νευρα... το ξερεις??? Ενω μεχρι ενα σημειο το πας ωραια, ακριβως οπως θα το πηγαινα κι εγω, μετα να σου και μου κανεις στροφη εκατον ογδοντα μοιρων...αι σιχτιρ....
| | kin
01-08-2006 @ 18:38 | Ασχετα απ αυτο ομως...σκεφτηκες ποτε...την διαφορα μεταξυ ιντερνετ και τηλεορασης, οπου στην τιβι ειτε καλη ειτα κακη εισαι απλως δεκτης και δεν εχεις καμια δυνατοτητα συμετοχης....οπως επισης και την διαφορα μεταξυ του υπαρχω και υπαρχω ως...
Αληθεια, τι ειναι ο πολιτισμος???? | | Aris4
01-08-2006 @ 19:29 | Αν δεν σε πειραζει , θα το πω μια φορα ακομα .... vas rules !!!!!! | | Δήμητρα
02-08-2006 @ 02:45 | Έτσι ακριβώς όπως τα λες (και πως τα λες δηλαδή ::rol.:: !!!). Μπροστά απο κουτιά μεγάλα και μικρά περνάει η ζωή μας και δεν το πέρνουμε χαμπάρι...Καλημέρες. | | MARGARITA
02-08-2006 @ 02:51 | Μου θύμισε την εικόνα από τον Θίασο του Αγγελόπουλου που επί μισή ώρα μια κότα περπατάει στο χιόνι. Μετά μου ΄ηρθε ένα πίνακας δεν θυμάμαι ποιου Έλληνα ζωγράφου είναι ένα παράθυρο που κοιτάς έξω ένα δρόμο και το μόνο που βλέπεις είναι καπέλλα και ύστερα μου θύμισε τον Βας που ήθελα να τον γνωρίσω γιατί τα ποιήματα του με τσίγκλιζαν και αυτός μου χάρισε μόνο 20 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο του μπροστά σε ένα υπολογιστή να γράφει συνεχώς το είδος που με ιντριγκάρει στην ψυχή και στο πνεύμα μου.Αν πω κορμί θα θεωρηθεί σεξουαλική παρενόχληση χαρά μου και κάνω την πάπια!! Φιλιά σου Βας μου | | MAKHS KAURISMAKHS
02-08-2006 @ 06:46 | Mia thermotati kalispera Basilh, pros to paron tha apofygo na embathyno ston pessimismo? realismo? tou apo pano keimenou kai sto enigma tis (sugxronis) zois... Mia laiki risi pantos leei pos s' opoion tampoura soy barane, xoreueis....Perissotera otan gyriso kai filia polla | | BETTY BOOP
02-08-2006 @ 07:02 | ::yes.:: | | Riana
02-08-2006 @ 14:25 | Βας διαβάζοντάς το. . .πέρασαν από μπροστά μου οι στιγμές της ζωής μου που βρέθηκα σε παρόμοια κατάσταση. . .για να επαληθεύσουν τα όσα έγραψες. . ! Σκέψου εκείνο που είπε ο Βασίλης. . .σε χρειαζόμαστε να μας ανοίγεις τα μάτια όποτε τα κλείνουμε. . .Να 'σαι καλά! | | lost-in-music
04-08-2006 @ 07:28 | ::up.:: | | agrampeli
04-08-2006 @ 08:14 | καλο | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
