| |
| | Ο φίλος μου |  | | | Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς | | |
"Αχ! Βρε ψυχή μου πάρε με", μου γνέφει μ’ ένα βλέμμα,
μικρού τσιγγάνου κι άπορου και σπάραξε η καρδιά μου,
«έλα μικρέ!» Του σφύριξα, ν΄ ανέβει από το ρέμα,
σαν σφαίρα ήρθε αδέσποτη να βρει την μοναξιά μου.
Τώρα έχω φίλο κι αδελφό π' ασθμαίνει σαν πατέρας,
τι του 'δωσα; Λίγο νερό και του 'πλυνα το σώμα,
και αντάμα Ήλιο βλέπουμε στο πρώτο φως της μέρας,
κι αντάμα τούμπες κάνουμε στο λασπωμένο χώμα.
Και σεργιανίσαμε μαζί στις γειτονιές του κόσμου,
ώσπου ζηλέψαν τα πουλιά και τό ΄μαθαν οι μοίρες,
κι όταν μια μέρα αρρώστησα και έχασα το φως μου,
έγινες σύντροφος πιστός σαν οδηγός με πήρες.
Μια μέρα… στραβοξύπνησα με δίχως καλημέρα,
περνώ δίπλα στον φίλο μου χωρίς να του μιλήσω,
με κλάμα κι αναστεναγμούς πλαντάζει όλη μέρα,
μα τρέχει και μ’ ασπάζεται την ώρα που γυρίζω.
Με δίχως πόδια άχρηστη στο σπίτι καρφωμένη,
μ’ αυτός ριζώνει δίπλα μου σαν πέτρα με χορτάρι,
αντί να κλαίει μου γελά μια εντολή προσμένει,
να αρχίσει παιχνιδίσματα την πίκρα να μου πάρει.
Μα που έμαθε να αγαπά στο ρέμα που ανατράφει;
Πως τέτοια πίστη ακλόνητη και αληθινή στον φίλο;
Που σπάνια την βρίσκουμε στ’ ανθρώπινο σινάφι,
εγώ την βρήκα ευτυχώς ή δυστυχώς στον σκύλο.
Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
12-10-2018 @ 00:31 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
12-10-2018 @ 01:12 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | smaragdenia
12-10-2018 @ 08:27 | ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΜΟΝΟ
ΑΓΑΠΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!! | | Κων/νος Ντζ
12-10-2018 @ 08:40 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Δήμος Γκιώνης
12-10-2018 @ 17:22 | Στρωτό άκρως περιγραφικό .
Πολύ όμορφο . ::up.:: ::up.:: ::up.::
| | πανσελινος
12-10-2018 @ 19:24 | Μα που έμαθε να αγαπά στο ρέμα που ανατράφει;
Πως τέτοια πίστη ακλόνητη και αληθινή στον φίλο;
Που σπάνια την βρίσκουμε στ’ ανθρώπινο σινάφι,
εγώ την βρήκα ευτυχώς ή δυστυχώς στον σκύλο. ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομουστάκης
12-10-2018 @ 20:09 | Πολύ ωραίο!!!!! | | Σέσιλ
12-10-2018 @ 21:07 | Πάρα πολύ ωραίο !!!
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | Μ.Ελμύρας
12-10-2018 @ 21:13 |
Πολύ ωραίο,αληθινό!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Άηχος
12-10-2018 @ 22:23 | Φίλε μου πραγματικά είσαι μια μεγάλη ποιητική έκπληξη!
Υπέροχη γραφή σε όλα της.
::up.:: ::up.:: | | Χρυσικάκης
12-10-2018 @ 23:20 | Δυστυχώς δεν έχω σκύλο
Πολύ όμορφο ποίημα!! | | inokrini
13-10-2018 @ 23:45 | ::love.:: ::love.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
