| |
Προσπάθεια για ένα ποίημα που τελικά δεν έγινε.
Έτος 2006, εγώ σαν μέλος των στίχων C.P. και το μέλος Θ.Μ. νέοι κι οι δυό στους στίχους, αποφασίσαμε να γράψουμε ένα κοινό μας ποίημα.
Θα μιλούσαμε για έναν καπετάνιο, που συνάντησε την Γοργόνα !
Βρήκαμε πρώτα τα λήμματα, τις λέξεις κλειδιά :
Γοργόνα, καπετάνιος, γλυκιά κυρά, αρχόντισσα, καραβοκύρης, θαλασσοκόρη, σειρήνες
γλυκιά πατρίδα, λιμάνι, επιστροφή, παλιννόστηση, κουράγιο, μουράγιο, ξενιτιά, ακρογιάλι, μισεμός, σαλπάρω, ποντίζω, μήνυμα, μπάρκο, ορίζοντας, αλάργα, φάρος, γιαλός,
αρμενίζω, θαλασσοδαρμένος, βαθυσκότεινη θάλασσα, άβυσσος, ναυάγιο, η ρώτα, φουρτούνα, γλάρος, δελφίνι, καραβοτσακισμένος, καταχνιά, ομίχλη, φουρτούνα, γοργοτάξιδο, μελτέμι, αγιάζι, μπουγάζι, τυφώνας, κυκλώνας, καταιγίδα, πούσι
άγκυρα, σκαρί, γαλέρα, ξάρτια, πλώρη κλπ, πυξίδα, μπούσουλας, κοχύλι, κοράλλι, μπουκαπόρτα,
Με ιδέα πρώιμη, σαν μαγιά, σκεφτήκαμε σε ένα σημείο του ποιήματος να έχει τα εξής :
Μου ’λειψες κι έγινα κυρά μου σαν αλάνι
μα έρχεσαι στης Αίγινας το αρχαίο το λιμάνι.
Για σένα απόψε έταξα στον καπετάνιο κέρασμα
κύμα θα γίνω ν’ αγαπάς, στου καραβιού το πέρασμα.
Στην πρύμνη δίπλα σου θα ’ρθώ, όταν θα πλησιάζεις
γλάρος θα γίνω να πετώ, κι εσύ θα με κοιτάζεις.
Άνεμε πίσω από πανί σε γρήγορο καράβι
αέρινο το νυφικό η μοίρα, μας το ράβει.
Βαριά να πέφτει η άγκυρα αρχόντισσα, κυρά μου
να βγάλω απ’ το σεντούκι μου τα ρούχα τα καλά μου.,
μετά επεξεργαστήκαμε με συζήτηση την υπόθεση :
Ο καπετάνιος είναι παλικάρι απροσδιορίστου ηλικίας δεν χρειάζεται να βάλουμε ηλικία , δεν χρειάζονται
Το πλοίο πρέπει να είναι ένα παλιό σκαρί ξύλινο με πανιά
Βιάζεται να επιστρέψει γρήγορα στο λιμάνι του αλλά ο καιρός είναι πάρα πολύ φουρτουνιασμένος. Ο αέρας φυσάει πολύ δυνατά τα κατάρτια τρίζουν τα πανιά είναι έτοιμοι να σχιστούν.
Όλοι προσπαθούν μάταια να καθοδηγήσουν σωστά το καράβι όμως μάταια γιατί το καράβι κινδυνεύει πολύ.
Ο καπετάνιος εκλιπαρεί να γίνει κάτι για να σταματήσει η τρικυμία.
Ξαφνικά τα νερά που είναι γύρω του το καράβι ηρεμούν απόλυτα και οι άνεμοι κοπάζουν. Σιγά σιγά αναδύεται μια κοπέλα θεϊκής ομορφιάς μέσω που το νερό. Με τα χέρια της σταματάει τα τεράστια κύματα που έρχονται και μετά ξέπλεκα μαλλιά της εμποδίζει τους ανέμους.
-- Με φώναξες άρχοντα καραβοκύρη μου με φώναξες και ήρθα.
Ο καπετάνιος κοιτάζει έκπληκτος, Το ίδιο και οι ναύτες,
Ο καπετάνιος την αναγνωρίζει –αρχόντισσα κυρά- την καλωσορίζει και ρωτάει πως έχει τη δύναμη να σταματήσει τον καιρό.
Η γοργόνα απαντάει πως η θάλασσα είναι το σπίτι της, το στοιχείο της, η αγάπη της, κλπ κλπ
( Μέχρις εδώ χρησιμοποιούμε τα στοιχεία του μύθου. )
Αμέσως μετά με ένα φύσημα από το στόμα της οι ναύτες, αποκαμωμένοι όπως ήταν από τη φουρτούνα γέρνουν και πέφτουν στο κατάστρωμα όπου τους παίρνει ο ύπνος.
Εδώ αρχίζει η δικιά μας ιστορία όπου η γοργόνα εκμυστηρεύεται κάτι στον καπετάνιο
Τι όμως του εκμυστηρεύεται, αυτό πρέπει να το συζητήσουμε.
μια καλή ιδέα είναι η αχαριστία που δείχνουν οι καραβοκύρηδες που τους βοηθάει στην πλεύση τους.
ή
μιλάει για τη μοναξιά της στο βυθό της θάλασσας όπου εκεί που δεν έχει κάποιον να αγαπήσει και αγαπηθεί
μιλάει για τον καημό της όπου όλοι τον θεωρούν μάγισσα που μπορεί να βουλιάξει το καράβια αν δεν της απαντήσουν την σωστή απάντηση στο γνωστό ερώτημα.
Όμως αυτή είναι άνθρωπος είναι κι έχει όλα τα ελαττώματα, τους πόθους και τις ανάγκες με αυτούς που βρίσκονται στη στεριά.
Και μια άτυχη μοίρα την έριξε εκεί που είναι τώρα. (Εδώ πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα στοιχεία του μύθου )
Θέλει και αυτή να ξαναζήσει έστω για λίγο σαν άνθρωπος. Μαγευτεί τις χαρές και το φως του ήλιου που αισθάνεται ο καθένας πάνω στη γή.
Εδώ, πρέπει να κάνουμε κάτι που να λέει το οποίο θα δημιουργήσει ένα τεράστιο δίλημμα στον καπετάνιο.
Ο καπετάνιος να το αρνηθεί, η γοργόνα να το επιμένει, ο καπετάνιος να έχει το πείσμα της άρνησης. (Ποιο θα είναι αυτό πρέπει να το σκεφτούμε και να το αποφασίσουμε )
Η γοργόνα εξοργίζεται. Αφήνει τα κύματα να συνταράξουν πάλι το καράβι. Αφήνει τους αέρηδες να σχίζουν τα πανιά.
(Για να το κάνει όμως αυτό η γοργόνα, πρέπει πιο πάνω, να πούμε ότι ο καπετάνιος έκανε κάποια επίκληση στη βοήθεια της )
Οι υπόλοιποι αυτές εξακολουθούν και κοιμούνται επηρεασμένοι από μια παράξενη νύστα
Κάπου εδώ, πρέπει να βρούμε, κάτι που μας κλείνει την υπόθεση. Και ο καπετάνιος με βγει λεβέντης με την απάντησή του Κι η γοργόνα να δικαιωθεί.
Το μέτρο
υ====υ== =υ===υ=
===υ=υ== =υ===υ=
=υ=====υ ===υ=υ=
===υ===υ υ====υ=
Μήνες θαλασσοδέρνονταν στα κύματα η γαλέρα
σε γκριζομαύρες θάλασσες, μα νά που θα ‘ταν μέρα
της νόστιμης επιστροφής νοσταλγημένη ρότα
ναύτες, σκαρί χνώτα, πρώτα, ιδρώτα, φώτα ============
κούραση πια δεν φαίνονταν στην πονεμένη σάρκα
η περηφάνια φώτιζε, κι είχε σοδειά η μπάρκα (και φούλ σοδειά η μπάρκα)
στα πρόσωπα νέας αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
========== κι η ψυχή σαν άσπρο περιστέρι !
θα λεγες πως ξανάνιωσαν τα μάτια τους γελούσαν
και στην ψυχή τους της στεριάς οι ψίθυροι ηχούσαν
=
=
κι ο καπετάνιος ήξερε
αισθάνθηκε ανήμπορος εξήγηση να πάρει
αν ήταν θαύμα του Αγιού, ή της Γοργόνας χάρη !
Εδώ τελειώσαμε κι εμείς βιαστικά, βάζοντας κάποιες άλλες προτεραιότητες στις γραφές μας… και έτσι το ποίημα δεν ολοκληρώθηκε ποτές…
καλό σας ξημέρωμα !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
