| |
Ίσως νωρίς, ίσως αργά
Νιώθω της νύχτας την σαλαγή σου
τον Γολγοθά σου και την πληγή σου
κι άλλο ένα βράδυ αλλοφροσύνης
κι άλλη μια μάχη πάλι να δίνεις.
Κι εγώ εκεί, κι εγώ αλλού και πουθενά,
ψέματα να ‘ναι ότι θαρρείς αληθινά,
δάκρυα κι ιδρώτες οι δικοί σου ψυχοβγάλτες
και εγώ παρών, μόνο σαν βλέπεις εφιάλτες.
Διώξε την πίκρα και το μαράζι
μια νέα μέρα γλυκοχαράζει,
η θλίψη χάνεται μες στο σκοτάδι
κι έρχετ’ η λύτρωση γλυκιά σα χάδι.
Κράτα της νιότης το κεράκι αναμμένο
αυτή τη λάμψη του να δω κι εγώ προσμένω..
θα έλθω εκεί, μη μου χαθείς, μα ίσως αργήσω
με μια πνοή, πηγή ζωής, να σ’ αναστήσω.
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
