Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τώρα σε θέλω
 

Μέρα πίκρας
Πάει κι έρχεται η αγωνία
Ευωδιάζει η απελπισία
Με κομμένη ανάσα δεν αδειάζει ο καημός
Και το ρήγμα μέσα μου
Δύσκολο να ζήσεις
Σκύβω ν'ακούσω τα ρηχά
Απόκοσμη φωνή
Οι λέξεις δεν αρκούν
Παραμιλούν και τρέχουν
Ειρκτή το ρημαγμένο σπίτι
Ενέδρα και παγίδα θανάσιμη
Σεισμός οι στεναγμοί
Ορθώνω πετρινο λαιμό
Μα μου βροντάει αιχμάλωτος αέρας
Όχθη Στιγός
Κι ο ρόγχος ρυθμικός
Την πάλη διηγείται την υστάτη
Στα μαρμαρένια αλώνια των λυγμών
Δεν είναι ακόμη θανάτου εποχή
Κόβομαι στα δυό
Αλλού σταζει το αίμα
Σε άγνωστους τόπους και περιοχές
Τώρα σε θέλω
Τώρα που τον κόσμο μου χάνω
Και πενθώ το όνομά μου





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
smaragdenia
23-10-2018 @ 09:05
Τώρα σε θέλω
Τώρα που τον κόσμο μου χάνω
Και πενθώ το όνομά μου

Πω! Πω!Πω!!!
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ
ΣΑΝ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ!!!!!
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!! ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ::hug.::
Αγιοβλασιτης
23-10-2018 @ 11:47
Στις δύσκολες στιγμές μας
ερχονται οι αγαπημένες μορφές και μας δίνουν
Κουράγιο. ..
::up.:: ::up.:: ::up.::
Oλύμπιος-Θεός
23-10-2018 @ 14:43
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κων/νος Ντζ
23-10-2018 @ 16:19
::up.:: ::up.::
Άηχος
23-10-2018 @ 22:50
Πραγματικά όλο σου το ποίημα είναι μία κραυγή!!
::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο