| |
Όταν το χρωμα της ελπίδας ξεθωριάζει λίγο πριν το χάραμα....
κι αρχίζουν οι λέξεις να βουλιάζουν στου χρόνου το κενό ....
όταν οι σκέψεις παίρνουν το χρωμα του φθινοπώρου για να κρυφτούν ....
τότε είναι που το εγώ σου σέρνεται στα πατώματα της θλίψης....
αναζητώντας ανάμεσα στις κραυγές του το βλέμμα σου....
να βυθιστεί μέσα του και να ξεχάσει μα ταυτόχρονα να αναστηθεί....
τότε είναι που ξέρεις βαθιά μέσα σου τι θα πει μοναξιάς συναξάρι ....
τι θα πει πονος βαμμένος με σκούρο κόκκινο της φωτιάς ....
που σε καίει και σε πυρπολεί τις νύχτες, μα το χάραμα λασκαρει ...,
είναι κι αυτή η βοή των παραισθήσεων που διανύει μίλια ...,
στήνουν χορό οι σκιές ,ισοπεδώνοντας τα μόρια της ισορροπίας ....
εκεί που νομίζεις πως το'χεις ,ταλαντεύεσαι στο σχοινί της παράνοιας ....
ζυμωμένοι καημοί με το αλάτι της γης και της βροχής το κλάμα ....
μέσα στο γαλάζιο κάδο του ουρανού που σκουρενει από τα ρεύματα....
ψάχνω να κλέψω λίγο από τις αποχρώσεις που έχει το ουράνιο τόξο ....
για να στολισω τον τρούλο του δικού σου ουρανού ....
εκεί που ζεις και βασιλεύεις με τους κόκκους και τους εραστές της κλεψύδρας ....
ψάχνοντας απαντήσεις σε κάποιο παλιο "γιατί" σιτεμένο πια με τα χρόνια....
έσμιξε με τη βουή του ανέμου για να φυσήξει βίαια ξαποστελνοντας την αγάπη ...
ποσες χαμένες ευκαιρίες που εξατμιστηκαν στης ανάσας την εισπνοή ....
τα ίδια βήματα, στις ίδιες πατημασιές μα ώσπου να σε βρω χανοσουν ....
κι ήθελα τόσο να σε δω, είχα τόσα να σου πω,είχα κάνει πρόβες και στα λογια....
μα μόνο μια αναπνοή μακριά μου και το " γιατί " φρουρός στο ξύπνιο μου ....
σκέψου ποσες προσπάθειες στου ονείρου τις ατέλειωτες διαδρομές ...
ποσα θα είχαν αλλάξει αγάπη μου, ποσο θα ήταν η ζωή πιο κοχεμενη και δικη μας...
θα χωρούσαμε κι οι δυο στην ούγια του ονείρου με μια βέρα στο δεξί ....
ο ερωτας θα πνιγόταν στη λίμνη των ματιών σε κάθε σου κοίταγμα ....
....@....
24-10-2018
ΕΛΕΝΑ Λ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
