| |
Το χρώμα του μελιού σαν πέσει
πέπλο στο κορμί σου
Τα μάτια του ήλιου θα ρίξουν
αστεριές στα ονείρατα της λήθης
Τη θαλασσά τους.μη τη δεις μονάχα τη φυγή της
.Μα σαν άγκυρα το φως
Στις σκάλες των μαλλιών σου..με πινέλα τη φωτιά που χρόνια τώρα μερτικά ζητάει εξοστρακίζω τη σιωπή σινιάλο στο φεγγάρι..Να μπει στην κουπαστή να της αλλάξει χρώμα...Πόσο σ αγάπησα μακρύα από του έρωτα τα βέλη..
Μα τώρα θέλω να δοξάσω στα χείλη μου τον οίνο του φιλιού σου...Που χρόνια καρτερώ στο χάδι την ανάσα..Ζωγράφισα το βλέμμα σου στον αστεριών το φόβο κι άκουσα πως δακρίζουνε ακόμα και οι ευχές τους...Χάρτινη πολέμησα με όλους τους εαυτούς μου ..μεχρι που σε συνάντησα ..Νεραιδοφεγγαρόπετρα με νύχτα στον παλμό σα γέλιο του Λαέρτη και ο Αργος μου βαρύς,για ακόμα ένα βήμα...
Το αλλοθί μου οι μνηστήρες..τους βάφτησα Πηνελόπη..Δαμόκλεια σπάθα πάνω μου να καίει το το μυαλό μου τρίπυρρη βουβή σιωπή η θάλασσά μου..μα θα βουτήξω..θα κάνω την αρχή,για να ζήσω τ ονειρά μου...
ΟΝΕΙΡΑ ΤΕΛΟΣ
ΠΑΜΕ ΑΓΑΠΗ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
