stixoi.info: Τα κακά γλωσσάρια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τα κακά γλωσσάρια

Ζήτω αδέσμευτος να εκφράζομαι ελευθέρα μπορώ; Κι από σας κανείς δεν την ορίζει, κι από σας κανείς δεν την κρατεί την ακέρια Δικαιοσύνη και την ακομμάτιαστη Αρετή• Γιατί σέρνουν όργητες και µίση πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά. Κωστής Παλαμάς

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα παλικάρι
που την κόρη π’ αγαπούσε δεν τον άφηναν να πάρει.
Τι να πάρεις απ’ αυτήν που δεν έχει ούτε προίκα
πες όχι στην ξεβράκωτη και άλλη εγώ σου βρήκα.

Αυτή που σαν νοικοκυρά αυγά ξέρει να βράζει
με νάζια και καμώματα την σκέψη σου ταράζει.
Μάνα χάνω το μυαλό μου δεν αντέχω μακριά της
πάψτε όλοι να μου λέτε μόνο ελαττώματα της.

Εγώ και ο πατέρας σου γνωρίζουμε καλύτερα
τον θάνατο που έρχεται και θα μας πας πρωτύτερα.
Πήρε ο νέος τα βουνά για να γίνει ερημίτης
και απόφαση το πήρε δεν θα είναι πια μαζί της.

Χρόνια πέρασαν πολλά στα απόμακρα τα Όρη
Και μια μέρα ξαφνικά πέρασε από κει η κόρη.
Ορκισμένος για εργένης ήταν πια το παλικάρι
χίλια κόρτε κάνει η κόρη μα αυτός ούτε χαμπάρι.

Αγανάκτησε η κόρη και ρωτά το παλικάρι…
Άσχημη πολύ σου μοιάζω ή τα χρόνια έχουν πάρει;
Ούτε άσχημη σε βρίσκω ούτε και γεροντοκόρη,
για ζήσουν οι δικοί μου έχω πάρει εγώ τα Όρη.

Έτσι πέρασαν τα χρόνια ξέχασα να αγαπάω,
και για έρωτες κι αγάπες στο χωριό δεν ξαναπάω.
Κλαίει η κόρη και σπαράζει μα ανένδοτος ο νέος,
την καρδιά του δεν ταράζει ούτε προκαλεί το δέος.

Δεν μας έφταιξαν οι κόρες ούτε και τα παλικάρια
πρώτα έφταιξε το σοι που ‘χε τα κακά γλωσσάρια,
που ενώ δεν έχουν κόκαλα τα κόκαλα τσακίζουν
που βρίσκουν ελαττώματα συχνά να σου θυμίζουν.

Δες τους γονείς π’ αφήσανε παντέρμο παλικάρι
αντί εγγόνια βάσανα και πίκρα έχουν πάρει,
μες τα βουνά θα ψάχνουνε τώρα τα παλικάρια τους
κι’ ένα ψαλίδι κοφτερό να κόψουν τα γλωσσάρια τους.

Α. ΓΡΥΠΑΡΗΣ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά,Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Αγιοβλασιτης 29-10-2018 @ 09:10	ωραια ιστορια...ομορφα δοσμενη.. ισως στους νεους φανει παραξενη...ομως εμεις οι παλιοι ξερουμε οτι ειναι αληθινη.. ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Kiriaki mat 29-10-2018 @ 09:48	Δίχως βρακί Ξεβρακωτη να πάρουν την νύφη;Ντροπές πράματα.
Μαυρομουστάκης 29-10-2018 @ 10:44	Πολύ πολύ όμορφο το αφηγηματικό σου ποίημα Αντώνη!!! Έχει και το δίδαγμά του! Καλημέρα και καλή εβδομάδα...
LA'I'KOS 29-10-2018 @ 11:04	::up.:: ::up.:: ::up.::
Μάϊκ Χίτζ 29-10-2018 @ 13:19	Διδακτικό. ::up.:: ::theos.:: ::up.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ 29-10-2018 @ 17:14	Είναι ζόρι!! να φεύγουν όπως και να το κάνουμε, μα κάλλιο μακριά και ταιριασμένα, παρά μαγκούφικα...με τρεις και εξήντα το ένα!! ::love.:: ::love.:: ::love.::
φραγκοσυριανος 29-10-2018 @ 18:31	::up.:: ::up.:: ::up.::
Σέσιλ 29-10-2018 @ 18:51	Πάρα πολύ ωραία δοσμένο !!! ::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Μ.Ελμύρας 29-10-2018 @ 20:15	::hug.:: ::up.:: ::yes.::
Άηχος 29-10-2018 @ 23:28	Πολύ όμορφο Αντώνη !! ::yes.:: ::yes.::
zari.kardias 30-10-2018 @ 00:07	Έτσι πέρασαν τα χρόνια ξέχασα να αγαπάω, και για έρωτες κι αγάπες στο χωριό δεν ξαναπάω... Πόσο όμορφο ΟΛΟ!!! ...& συμβαίνει!!! ::yes.:: ::up.:: ::up.::
inokrini 21-11-2018 @ 18:48	::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο