| |
| | Ήθελα μόνο ένα Ταγκό |  | | | Καλημέρα φίλοι μου σας ευχαριστώ πάρα πολύ, αν η αλήθεια είχε όνομα....κάπως έτσι θα την έλεγαν...... | | |
Ένα ποτήρι με κρασί, βάλε μου στο τραπέζι
κι` άσε στο ράδιο μουσική, κάτι παλιό να παίζει.
Κλείστα πορτόφυλλα καλά, μην μπει το τόσο γκρίζο
έχει ο κόσμος ερημιά κι εγώ μόνη βαδίζω.
Μη μου μιλήσεις την Αυγή, άσε κλειστή τη πόρτα
μην μου πεις, αγάπη μου, έτσι ειν τα γεγονότα
βάλε να παίζει κλασσική, του Σοπέν ένα σονέτο
να` χει η ζωή μου δυο βιολιά, ένα γιασεμί στο πέτο
Μην ρωτήσεις...πως και τι.. με πονά τούτη η πλάση
μην μου πεις, χαμογελαστά, μπόρα είναι θα περάσει.
Εγώ μιλώ με τα πουλιά, τ` άσπρα τα περιστέρια
θα` ρθουν το ξέρω το πρωί, να` χω ζεστά τα χέρια.
Έμαθα τη γλώσσα τους καλά, για να μπορώ να πετάξω
με πνίγουν τούτα ανθρωπινά, θέλω μόνο να κλάψω.
Μόνη, μην με δει κανείς, μονάχα η μουσική
μονάχα τα φεγγάρια κι` αυτό θαρρώ, μου αρκεί.
Έχω θεό δικό μου, να του μιλώ μες στο σκοτάδι
τούτος ο κόσμος μια πληγή, λείπει στα παιδιά το χάδι.
Ασε ένα ποτήρι με κρασί, άφησε κι` ένα μπλέ τετράδιο
μην μου πεις, να` σαι καλά, θα ξημερώσει αύριο.
Εγώ μιλώ με μουσικές, μ` ένα σπουργίτι στην αυλή
δικιά μου γλώσσα έχω κι` αληθινό μου το φιλί.
Αστα τρένα να φύγουν, μένω χρόνια στο σταθμό
τα τοιχεία τους με πνίγουν, με πνίγουν στο λαιμό.
Εγώ μιλώ με τις ροδιές, το αγριοβότανο στο χώμα
μιλώ στους γλάρους, στο θεό , με της καρδιάς το χρώμα.
Βάφω άσπρα χαρτιά ,χρωματιστά, βάφω στα θρανία!!
και δεν ρωτώ...γιατί και πως? τούτη την κοινωνία.
Ξένη, πάντα ξένη, στο δάκρυ μου, μιλάω μοναχή
κι` όλοι μου λέν, στην άκρη, δική τους διδαχή.
Μόνη ήρθα, μόνη θα φύγω, ναι ζήτησα πολλά
μιλώ στον άνεμο, στα πουλιά, λέγω είμαι καλά.
Άσε την μουσική να παίζει, ήθελα μόνο ένα Ταγκό
ήθελα μέλι, πετιμέζι και μου λέγαν...είναι κακό.
Ήθελα δυό κυκλάμινα στο δάσος, νυφούλες να` ναι....
Ειν περιττός ο ρομαντισμός και τα τρένα περνάνε.
Άσε την μουσική να παίζει, ζήτησα δυο μανουσάκια
να τα κρατώ στα χέρια μου, να` χω δαχτυλιδάκια.
Δεν είμαι εδώ, είμαι αλλού, στην Καππαδοκία σε σκήτη
μιλώ μ` αητούς και γερανούς, μιλώ σ` ένα σπουργίτι
30-10-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
30-10-2018 @ 09:52 | Χθες βγήκαν τα αποτελέσματα σ` ένα διαγωνισμό ποίησης στο Ριζοσπάστη.....κι αφου δεν πήρα εκεί βραβείο δεν θα το πάρω ποτέ,μην φανταστείτε ότι από αυτό το έπαθα!!!!!!! πρωινιάτικα κι` άρχισα τις εξομολογήσεις, συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μου κάθε μέρα, νομίζω η Καππαδοκία θα ήταν μια κάποια λύσις....σας φιλώ.Γεωργία. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Αγιοβλασιτης
30-10-2018 @ 10:24 | πολυ βαθειά τον παιρνεις τον κοσμο...Γεωργια..
...και δεν του αξιζει..
καλημερα.
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | Νικηφόρος Μελάς
30-10-2018 @ 10:28 | Μια χαρά είναι η ποίηση σου Γεωργία μου. Διάβασε ξανά το ποίημα που είχα ανεβάσει στις 11/10 και θα καταλάβεις πολλά. Εμείς είμαστε οι «τρελοί» ρομαντικοί που γράφουμε με ομοιοκαταληξία. Σήμερα τα βραβεία τα παίρνουν οι υποστηριχτές της παγκοσμιοποίησης.
Πολύ όμορφο είναι και το σημερινό σου ποίημα.
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | maikgltks
30-10-2018 @ 10:34 | Ωραίο, λυρικό, συναισθηματικό, ονειροπόλο... ::up.:: | | pennastregata
30-10-2018 @ 11:04 | ::hug.:: | | smaragdenia
30-10-2018 @ 13:54 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Μάϊκ Χίτζ
30-10-2018 @ 14:13 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Μαυρομουστάκης
30-10-2018 @ 18:43 | Κατάθεση ψυχής γεμάτη ρομαντισμό και αναπόληση!!!
Καλησπέρα όμορφη ψυχή μου.... | | Κων/νος Ντζ
30-10-2018 @ 20:13 | Όμορφο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κοσμάς Δ.
30-10-2018 @ 22:52 | Μην ρωτήσεις...πως και τι.. με πονά τούτη η πλάση
μην μου πεις, χαμογελαστά, μπόρα είναι θα περάσει.
Εγώ μιλώ με τα πουλιά, τ` άσπρα τα περιστέρια
θα` ρθουν το ξέρω το πρωί, να` χω ζεστά τα χέρια.
::up.:: ::hug.:: | | Άηχος
30-10-2018 @ 23:16 | Μίλησε η ψυχή σου και μίλησε υπέροχα!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | zari.kardias
31-10-2018 @ 00:14 | Άσε την μουσική να παίζει, ήθελα μόνο ένα Ταγκό
ήθελα μέλι, πετιμέζι και μου λέγαν...είναι κακό.
Ήθελα δυό κυκλάμινα στο δάσος, νυφούλες να` ναι....
Ειν περιττός ο ρομαντισμός και τα τρένα περνάνε. ::love.:: ::hug.::
Τόσο συναισθηματικό!!!...απίστευτης ευαισθησίας στίχοι!!! ::up.:: | | john_karaha
31-10-2018 @ 10:09 | ΑΜΑΡΥΛΙΣ ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
