ΑΜΑΡΥΛΙΣ
04-11-2018 @ 09:38 | Εκπληκτικό το τέλος Γιούρκα, τα ζηλεύω αυτά τα ποιήματα, να είσαι καλά. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
Νικηφόρος Μελάς
04-11-2018 @ 09:41 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Κων/νος Ντζ
04-11-2018 @ 09:43 | Κατά το σούρουπο, από την πέτρα δάκρυα,
με την παλάμη σκούπιζα ζεστή.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Kiriaki mat
04-11-2018 @ 13:02 | Σιωπούσαν περί πολλού οι γκρίζοι βράχοι
Γιατί την σιωπή τους ακούει η γη μονάχη
Το βάρος τους συγγενείς
Κάθοντας στον θρόνο της περισυλλογής
Στο στίχο η παύση πιο σημαντική
Που φέρνει την τροπή
(Το άλλο το αφήνω όπως έχει)
Μετάφραση
Κική Ματέρη | |
Kiriaki mat
04-11-2018 @ 13:22 | Σήμ: Το βάρος τους δικοί μας συγγενείς
(Συγνώμη αλλά τρώω λέξεις πολλές φορές) | |
Aρίστη Σιδηροκαστρίτη
04-11-2018 @ 15:11 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Kiriaki mat
04-11-2018 @ 21:00 | Ο λόγος;Μα μόνο η στάση της αναμονής
Μεγαλύτερη ευφράδεια από αυτή της σιωπής
Από την πρόζα διακρίνεται ο στίχος
Όχι μόνο από την μεστή αράδα
Κατά το σούρουπο,α πο την πέτρα δάκρυα
Με την χούφτα να σκουπίζω ζέστη
Μετάφραση Κική Ματέρη | |
 |
