| |
Σ’ ένανε δρόμο που δεν βγάζει πουθενά
μπήκα να βρω τις αναμνήσεις τις παλιές σου
βρήκα μπροστά μου τις αρνήσεις σου βουνά
χάδια φευγάτα , και βουβές τις αγκαλιές σου,
σαν ακρογιάλι , δίχως κύμα και βοή
που είναι ακίνητο στου άνεμου το γρέζι
που ‘χει βαλθεί με τον καιρό να ομονοεί
και μοιάζει απόπαιδο μιας φύσης που δεν παίζει.
Σ’ένανε δρόμο που στην νύχτα σε οδηγεί,
μπήκα και βάδιζα χρονιές χωρίς τιμόνι
σπασμένα φρένα, με ταχύτητα που αργεί
κι ένοχα φλας που ‘χουν οι έρημοι, κι οι μόνοι
σαν εκμαγείο κι η ματιά η θαλασσί,
το σ’ αγαπώ, που μοιάζει ντόκος σε καρνάγια,
ένα αποτύπωμα αγάπης που νοσεί
και προσπαθούν να την κρατήσουνε με μάγια!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
