| |
Κοιτα ποσο αδικα περνουν τα χρονια
δεν ειναι λιγα , ουτε πολλα ομως με καινε
καινε τα ματια μου τα βραδυα οταν θυμαμαι
καινε το ειναι παρ'ολη τη δυναμη μου
θυμαμαι φωναζα μηπως και με ακουσει
καθομουν και εκλαιγα
μηπως και βρω το θαρρος
να τον ζητησω πισω
μα δεν με ακουγε
λες και ειχε ολου του κοσμου την περηφανια
κοιτουσε μονο
καποτε γελαγε , ναι αυτο το εκανε
και τον μισουσα
μα ηταν για λιγο
αλλες φορες ομως θυμαμαι
στην αρχη
πολυ τον ζηλευα
που ειχε τοση αγαπη για να δωσει
αναρωτιεμαι τι να αλλαξε
και να τον εκανε να νιωσει τοσο μονος
η
τι να υπηρχε που μας χωριζε
ποτε δεν πιστεψα πως ηταν καποια αλλη
ξερεις θυμαμαι καθαρα το τελευταιο βραδυ
που ανοιξε την πορτα για να φυγει
και τοτε επεσα στα γονατα και δακρυσα
γιατι δεν ειχα αλλο κουραγιο για να κλαψω
και τοτε αυτος αρχισε να βλεπει...
ηταν η στιγμη που αυτος ξεκινουσε
και εγω τελιωνα
ισως αυτο να ηταν η διαφορα μας..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
