Δυο δρασκελιές είναι το ξημέρωμα και θα'ρθει
θ' ανταμώσω της φωνής του την ηχώ και πάλι
τουτο το μονοπάτι η καρδιά απεξω το' χει μάθει
και καρτερεί μ' υπομονή, γυρτη στο προσκεφάλι
αυτή η μόνιμη λαχταρα, σφαδάζει τα εντός μου
κι ας είναι αχαραγα η φύση αλλάζει πάντα όψη
η Καλημερα του, ο πλούτος όλου του κόσμου ...
και τρυφερή σαν ροδο που μόλις το'χουν κόψει
στης άλλης γης τα πέλαγα με το γαλάζιο χρωμα
εκεί που η ψυχή μου κατοικεί όλα τα χρόνια .....
εκεί σαν παιδιά ζήσαμε πατώντας το ίδιο χώμα
μα της καρδιάς το σκίρτημα το πλάκωσε η διχονια
ανατριχίλα στο κορμί κι οι παλμοί οργιάζουν ....
σαν να'ναι η πρώτη φορά στου σ´αγαπω τον ήχο
ξέφρενες οι αισθήσεις μου που κάτω δεν το βάζουν
η αγάπη νότα κιθάρας π'ακολουθεί πιστα ένα στίχο .
ανατριχίλα στο κορμί κι οι παλμοί οργιάζουν ....
σαν να'ναι η πρώτη φορά στου σ´αγαπω τον ήχο
ξέφρενες οι αισθήσεις μου που κάτω δεν το βάζουν
η αγάπη νότα κιθάρας π'ακολουθεί πιστα ένα στίχο .
