| |
αν η χαρά δεν στάθηκε στη άκρη του ματιού
Βγάλε το φόρεμα της θλίψης το μαβιό
και το λευκό το ταγεράκι να φορέσεις
βάλε την Άνοιξη επίγραμμα στο βιό
κι όλες τις χάρες τις ζωή σου να κορέσεις
R1
[I]Θα σ’ αγαπώ, ότι κι αν γίνει, ως το άπειρο
θα γίνω χάμω των αισθήσεών σου τάπης
θα σ’ αγαπώ, στο υπογράφω και σε ..πάπυρο
με τ’ ανεξίτηλο μελάνι της αγάπης ! [/I]
Διώξε την θλίψη που σου δίνει ταραχή
και με ελπίδα την ψυχή σου να την ραίνεις
μην ξαναπείς, λοιπόν, πως είσαι, μοναχή
κι όλους εμάς που σ’ αγαπούμε να πικραίνεις
R2
[I]Κι αν η ζωή μαράθηκε / στο πέρασμα του χρόνου
κι αν η χαρά δεν στάθηκε / για μας ένα πρωί
με δάκρυ δεν πληρώνεται / το τίμημα του πόνου
μα μόνο σαν ορθώνεται / σαν πείσμα στη ζωή..[/I]
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
