| |
Πάνω σε αιώνες αιματος κατρακυλώντας
Τις νυχτες του σεβάσμιου χρονου έφτασα ως εδώ
Τους άπρους βυθούς της ποίησης αναζητώντας
Του ονείρου μου αντάμωσα το χαμένο θησαυρό
Τότες ανέβηκα στη γή για να πετάξω
Να ταξιδευω ακλόνητος σε αγκαλιές μεγάλες
Μες στο γαλάζιο φώς σαν αετός ν'αρπαξω
Τις πνοές των ουρανών των αστεριών τις σταλες
Κι αν ψάχνω που θ'αναπαυτώ μια πόρτα θα κτυπήσω
Θα μου ανοίξουν οπου γλυκά σιγοχαράζει
Γλυκήτερο το βλέμα που θ'αναγνωρίσω
Βρισκεται εκει αγνό και μου κουβεντιάζει
Πως έφτασα εδώ και τι γυρεύω σ'αυτά τα μέρη
Ψωμί,νερό,χαρά στρωμένο το τραπέζι
Κάθομαι κι απλώνω χαρούμενο το χέρι
Το μέλι ξεχωρίζει αχνίζει πετιμέζι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
