| |
Αναστραμμένο ρίγος δυτικό το ποθητό
Της τρέμουλας ασάλευτο παραλλαγμένο
Πάλι το κέντρο ολου του κόσμου αναπολώ
Το λογικό,στην αχνα της μαρμαρυγής φωσφορισμένο
Σκληρό το μυστήριο απόψε αν το σκαλίσεις
Θάβρεις τον κρυμμένο πύρινο δίσκο νικητή
Κάτι κρυφό ζυγιάζεται τα εσώτατα σαν διασχίσεις
Ακόμη είναι νωρίς,τι καλά που θάσαι την αυγή
Φτασμένη από τη θάλασσα η δροσισμένη ερμηνεία
Φάνηκε η γλύκα της τώρα που φύγαν τα θαμπώματα
Σα να φοβάμαι λίγο την αγαπημένη μου ερινύα
Που φτάνει πάντα πριν,στολισμένη δίχως καμώματα
Περαστικό το σμήνος των πιο παγωμένων μου καιρών
Δεν το αγάπησα,δεν το σεβάστηκα ουτε θα μου λείψει
Η καταιγίδα δεν είναι γιορτή των ευαγγελισμών
Κάτι έχει η φρίκη της,συντριβή και θλίψη
Στο διάβα της νυχτός ακούω τα κρυφομιλητά
Των άστρων και των πουλιών που τυφλώνουν τον αγέρα
Κι αν η σελήνη έχει θρονιάσει κασταμεσής δίχως φθορά
Ο ήλιος θα φανεί με το δρεπάνι,θάχει πολλή δουλειά η νέα μέρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
