| |
Αλμύρα από το πέλαγο, ροδόσταμο απ’ τα χείλη
πάλι μου ταχυδρόμησε, Φεγγαροκοπελιά
καρδιά μου σ’ ερωτεύτηκα σαν ζωγραφιάς κοχύλι
και στο πορτραίτο σου έταξα να γίνω πινελιά
Θεριά μεταμορφώσανε αμαρτωλή την πόλη
νύχτα μου κληρονόμησε Φεγγαροκοπελιά
το λίγο της, πεντάκαλο, μα το καθόλου, βόλι,
σου έταξα τα ουράνια μου, μου χάρισες φιλιά.
Ξένοι την βάψαν τη ζωή με μαύρο της αβύσσου
νυχτιάς λυχνάρι μου ‘ταξε Φεγγαροκοπελιά
Άγγελοι με συνέφεραν με ανάσα Παραδείσου
μα ώσπου να φτάσω διάβηκες του Άδη τα σκαλιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
