Κι εσυ μην ρωτας
Σαν να μαθεις δεν θες
Μενεις
Στην γυαλινη σφαιρα σου
...
Οι ερωτησεις κανουν ρωγμες
Εχουν ερωτα που πρεπει
Να αφουγκραστεις την αγαπη
Και ζωη και θανατο
...
Μ'αν το επειγον
Αν ειχε ωρα, δεν θα λεγοταν-
Ετσι.
...
Ειναι αδιακριτως της ευθυτητας
Ο περιορισμος που σκοτωνει
...
Το ευχαριστω καλα το λες
Με πραξεις
...
Μα η αποστροφή σου
Στον πονο στο κόκκινο
Το χερι βοηθειας που δεχεσαι
Δεν σε βοηθα να νιωσεις
Και να μοιραστεις
Την ευγνωμοσύνη
Που σε αφήνει
Μεσα στα πολλα κιλα
Υποκρισιας που αρνεισαι
Πετσι και κοκκαλο
Κριμα
...
Εχει το βλεπεις όλο το ζουμί
Το να μη μπορεις να παρεις
Τα χερια και τα ματια σου
Αγαπηζωή αναπλαση
Στο γδαρμενο σωμα του ερωτα....
...
Και μην ρωτας τι ειναι!
Και που παει ο ερωτας!
Και η ζωή που'ναι!
Ο θανατος των παντων
[I]Οσο ειμαστε
...
Κι έπειτα δεν ρωτας κολλάς..
Οσο ένα μόνο αγαπη κι ερωτας..
....
[I]
