| |
Των βημάτων σου οι βοές πλησιάζουν
Οι ανάσες μου που παρθήκανε
Με σπήλαια αστεριών τα μάτια σου μοιάζουν
Οι ματιές μου που δοθήκανε
Σκιρτήματα με νόημα γίνονται ένα
Στην απαρχή της αγωνίας
Τα σάρκινα στα ρόδινα βαμένα
Σημάδια ανώτερης αξίας
Που τ'αφήνεις τ'αχνάρια των φιλιών σου
Σμίγουνε πολλά με τα δικά μου
Τρελάθηκα στο μέλι των χειλιών σου
Χασκογελάει η αγκαλιά μου
Εύκολα σφίγγουν τα πελώρια αντρίκια
Είμαι γώ που σπάζω αλυσίδες
Με παρασηκωμένα τα μανίκια
Ποτίζομαι δροσοσταλίδες
Σαν το ψωμί απ το φούρνο φουσκωμένο
Σαν τ'άγιο ψωμι μελαχρινό
Είναι με τα κρυφά του χρυσωμένο
Κι ας έρχεται στον άνθρωπο στενό…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
