| |
Σε κάθε τριαντάφυλλο που σου 'δωσα
ποτέ δεν θυμόσουν τα αγκάθια.
Άφηνες τα χέρια σου να πληγωθούν,
τί κι αν ο έρωτας έκρυβε πόνο;
Ο πόνος ήταν το βάλσαμο στις παλιές πληγές.
Ώσπου μια μέρα αντί για τριαντάφυλλο
σου έκανα δώρο ένα λευκό μαντήλι,
να το περνάς από τα μάγουλα σου όταν δακρύζουν.
Εσύ το ακούμπησες με τα χέρια σου
κι αυτό έγινε κόκκινο απ' τις πληγές
και θυμήθηκες όλα τα αγκάθια.
Μου έδωσες πίσω το μαντήλι
μαζί και τα τριαντάφυλλα,
νομίζοντας πως αυτό που ήταν για τα δάκρυα σου
στο έδωσα για να σου θυμίσω τις πληγές σου.
Κι άρχισες να κλαις αίμα.
Και πήρα το κόκκινο απ' το αίμα σου μαντήλι
το αίμα να σκουπίσω από τα μάγουλα σου.
Και το μαντήλι έγινε λευκό
από την αλμύρα των ματιών σου.
Κι ακούμπησα τα τριαντάφυλλα με το μαντήλι
κι έγιναν λευκά απ' την αλμύρα.
Κι έμπηξα τα δάχτυλα μου στα αγκάθια
κι αυτά γεμίσανε το αίμα μου.
Ακούμπησα τα μάγουλα σου
κι όλη η πλάση γέμισε αίμα.
Το αίμα μας
Πόσα βράδια ακούμπησαν οι ανάσες μας;
- Συγγνώμη που δεν σε κρατούσα αγκαλιά όλο το βράδυ,
κάθε βράδυ. -
Πληγή βαθιά, να μην με λυπηθεί,
αγκάθι από τα τριαντάφυλλα που σου έδωσα.
Κι όσο πόνο σου προκάλεσα,
τόσο να δεχθώ
σε κάθε τρύπημα.
Μην φοβηθείς το αίμα
όσο και να τρέξει
θα χρειαστεί για να αλλάξουμε,
γιατί αγαπήσαμε έναν κήπο με αγκάθια
κι ένα λουλούδι με μόνο τριάντα πέταλα,
κι είναι αυτά για μας, ο θησαυρός όλης της Γης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
