| Με μαστιγώνουν πάλι οι καημοί
Πικρό παράπονο με παραδέρνει
Και σαν καράβι στης καρδιάς τα κύματα
Εικόνες μακρινές στο νου μου φέρνει.
Κι απόψε ξαφνικά
Η σκέψη μου γυρνά
Σε χρόνια αλλοτινά και περασμένα.
Κανένας δε μιλά
Το δάκρυ αργοκυλά
Το όνειρο θαμπό σε μάτια ξένα.
Πέφτει βαριά του χρόνου η σκιά
Και τα φτερά μας τώρα τσακισμένα
Το πέταγμά μας μια ανάμνηση παλιά
Κάποτε ήμασταν οι δυο μας ένα.
Νοέμβρης 2016
(F)
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|