| |
| | Τα παιδικα μου χρονια |  | | |
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
Ξεριζωμένη η παλιά φωτογραφία
από τα παιδικά μου χρόνια, έμοιαζε
μικρή κι ασπρόμαυρη ανάμνηση
πνιγμένη μες τα χέρια μου που σιγοτρέμανε.
Μακρύ ταξίδι μες το χρόνο
που με φέρνει πίσω, στην παλιά μου τη γειτονιά
στων παιδικών μου χρόνων την αλάνα
και στην πιο αθώα μου άγνοια.
Χιλιάδες γέλια και φωνές και κλάματα
από παιγνίδια και από μαλώματα
ανέβαιναν στον ουρανό και τον γεμίζανε
με ροζ και με γαλάζια χρώματα
και μεταμορφωνόταν η αλάνα σε παράδεισο
όπως και στα παραμύθια
καθώς υψώνονταν στον άνεμο
μπαλόνια και ξύλινα σπαθιά.
Η αθωότητα ξεχείλιζε τα μάτια μας τα παιδικά
και τα χαμόγελα,
σα μια θάλασσα απέραντη, διάφανη,
που μας πλημμύριζε ολότελα
με μια ευτυχία που τα έκανε όλα αστεία,
ακόμα και τα πληγωμένα τα γόνατα
που αναβλύζανε το πείσμα
που μας έκανε να τρέχουμε πιο δυνατά!
Και ήτανε παιγνίδι
ότι μπορούσαν να κλωτσήσουνε τα πόδια,
ότι μπορούσε το χέρι να κρατήσει,
ότι μπορούσε γέλιο να μας δώσει.
Κι έχω ακόμα στο στόμα μου τη γεύση…
οι καραμέλες μου δεν έχουν λιώσει!
Όχι ακόμα! Ακόμα κρατάει η γεύση!
Ακόμα…
Μια νοσταλγία ολοζώντανη
που κάνει τη φωτογραφία μου να σπαρταρά
και να χτυπάει μες το χέρι μου.
Θα νόμιζες πως τούτο το χαρτί έχει καρδιά
καθώς ζεσταίνει την παλάμη μου
κι αισθάνομαι πως κρύβει μέσα του ζωή
δειλά το φέρνω στο αυτί μου
και ακούω… και αφουγκράζομαι...
Και ξεπηδούν οι ήχοι από τις ροκάνες,
κι ακούω πάλι τα γέλια και τις φωνές,
και όλα παίρνουνε ζωή κι αρχίζουν πάλι να γυρίζουν,
κι όλα μοιάζουνε με λούνα πάρκ.
Με τη φωτογραφία σα παράθυρο στο χρόνο
βλέπω πάλι την παλιά μου τη γειτονιά,
των παιδικών μου χρόνων την αλάνα,
τα ίδια γέλια και τα ίδια κλάματα.
Μια χαρά σα θλίψη,
με πλημμυρίζει και με αναστατώνει
κι ενώ δακρύζω μπροστά στις αναμνήσεις
κρατώ ακόμα το μικρό μπαλόνι.
Το ίδιο το μπαλόνι που είχα τότε.
Το ξύλινο σπαθί μικροί ιππότες,
δε το έχω χάσει ακόμα. Ακόμα υπάρχει!
Ακόμα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
katia
04-08-2006 @ 20:51 | ενα παραμυθι ολοζωντανο ...τοσο νοσταλγικο και τοσο τρυφερο!!!
καλο ξημερωμα και με το μπαλονι να σε ταξιδευει στα ονειρα σου παντα εκει.... στα παιδικα σου χρονια ::smile.:: | | AETΟΣ
04-08-2006 @ 22:38 | Mε Κatia.....Kαλη σου μερα! ::smile.:: | | Nancy
05-08-2006 @ 01:29 | Ονειρικό και τόσο νοσταλγικό. Νάσαι καλά! Καλημέρα! ::yes.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
05-08-2006 @ 04:17 | Μακρύ ταξίδι μες το χρόνο
που με φέρνει πίσω, στην παλιά μου τη γειτονιά
στων παιδικών μου χρόνων την αλάνα
και στην πιο αθώα μου άγνοια.
Πολύ τρυφερό και όμορφο... Καλημέρα psevdonymo... ::smile.:: | | ARGY
05-08-2006 @ 08:08 | Πανέμορφο ψευδώνυμο, τρυφερό, νοσταλγικό, σαν ιστορία από παραμύθι βγαλμένη... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
