Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Un día
 
Basta una vez con haberte visto ahí para esperarte como las flores esperan la primavera. Basta con haber escuchado un minuto tu voz para deambular varias horas por los vestíbulos de mi soledad. Basta con haber escuchado un 'te amo' bajo la luz de la cosmogonía humana para esconder tus alas en mi pecho hasta que se vuelvan intactas. Perdida entre olas de razas, rotando por todas partes hasta encontrar la quintaesencia de tu abrazo. Hasta tocar este pequeño hoyito en la base de tu cuello.

Y si me dijeran que tardarías en llegar me quedaría aquí como indigente al que le falta el techo.

Porque, ¿cómo olvidar tu olor estival que suena el mar y el cielo? Este olor adictivo que penetra hasta el punto más profundo del alma y que compensa por los momentos perdidos. ¿Cómo se logra ignorar el sabor divino de tu piel frágil que evoca paraísos terrenales?
Yo no puedo combatir el tiempo ni las noches vacías, ni siquiera aguanto ocultar dentro de mí tanta amargura por la ausencia.

¿Sabes?, la noche brilla cuando estás y sangra donde desapareces. En tu eterna existencia duermen miles de sueños, tranquilos, transparentes, como la voz de una madre que cura las heridas del mundo. Pero, cuando te vas el torrente ardiente devora mi ser y tantas preguntas se quedan pendientes.

Único mío, el amor no se complace con épocas. Entrega su abrigo en los crepúsculos álgidos y sosiega el calor en madrugadas cálidas. Tampoco se cuenta con días, ni aumenta con horas. Es un pedazo del alma que se llena de noches sagradas. Te doy mis ojos, me das tu voz, te regalo mi cuerpo, me ofreces tu psique. Un embrollo de lo que alimenta y apaga la sed. Quizás el amor se satisfaga con minutos. Minutos que esconden el frenesí de nuestra unión.

Pero, ¿sabes…? No, olvídalo todo. El amor no es eso. El amor es tú… y yo.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για έναν καινούργιο κόσμο,εκεί θα σε περιμένω, αγάπη μου
 
kpant2002
12-12-2018 @ 18:20
Μου αρκεί που σε είδα μια φορά εκεί
για να σε περιμένω όπως
τα λουλούδια περιμένουν την άνοιξη.
Φτάνει που άκουσα ένα λεπτό
την φωνή σου για να τριγυρίζω
για ώρες στους διαδρόμους της
μοναξιάς μου. Αρκεί που άκουσα ένα
'σ αγαπώ' κάτω απ'το φως
της ανθρώπινης κοσμογονίας για να
κρύψω τα φτερά σου στο στήθος μου,
μέχρι να ξαναγίνουν ανέπαφα.
Χαμένη ανάμεσα σε κύματα φυλών,
στριφογυρνώντας παντού μέχρι
να βρω την πεμπτουσία
της αγκαλιάς σου. Μέχρι να αγγίξω
την λακουβίτσα
στην βάση του λαιμού σου.

Κι αν μου έλεγαν ότι θα αργουσες
να επιστρέψεις
θα εμένα εδώ σαν άπορος,
χωρίς στέγη.

Διότι, πως να λησμονήσω
το καλοκαιρινό σου άρωμα
που θυμίζει
τον ουρανό και την θάλασσα;
Αυτό το εθιστικό άρωμα
που διαπερνάει το πιο βαθύ σημείο
της ψυχής μου και που αποζημιώνει
για όλες τις χαμένες στιγμές.
Πώς καταφέρνει κανείς να αγνοήσει
την θεϊκή γεύση του εύθραυστου
δέρματος σου που θυμίζει
τον επίγειο παράδεισο;

Εγώ δεν μπορώ να πολεμήσω
τον χρόνο, ούτε τις άδειες νύχτες,
ούτε καν αντέχω να κρύψω
μέσα μου την τόση πικρία
από την απουσία σου.

Ξέρεις; Ή νύχτα λάμπει όταν
είσαι εδώ και αιμορραγεί
όπου λείπεις. Στην απέραντη
ύπαρξή σου κοιμούνται
χιλιάδες όνειρα, ήρεμα, διάφανα,
σαν την φωνή μιας μητέρας
που γιατρεύει τις πληγές
του κόσμου.
Αλλά όταν φεύγεις,
ο καυτός χείμαρρος
καταπίνει την ύπαρξη μου
και οι τόσες ερωτήσεις
μένουν αναπάντητες.

Μοναδικέ μου, η αγάπη
δεν ικανοποιείται από τις εποχές.
Παραδίδει το πανωφόρι της
στο παγωμένο λυκόφως
και καταλαγιάζει την ζέστη
του καυτού ξημερωματος.
Ούτε μετριέται με μέρες,
ούτε αυξάνεται με ώρες.
Είναι ένα κομμάτι ψυχής που
ολοκληρώνεται από τις
καθαγιασμενες νύχτες.
Σου δίνω τα μάτια μου,
μου προσφέρεις την φωνή σου.
Σου χαρίζω το σώμα μου,
μου προσφέρεις την ψυχή σου.
Ένα συνονθύλευμα από ό,τι θρέφει
και σβήνει την δίψα. Ίσως τελικά
η αγάπη να ικανοποιείται με στιγμές.
Στιγμές που κρύβουν το φρενεσί
της ένωσής μας.

Αλλά...ξέρεις; Ξέχασε όλα όσα είπα.
Αγάπη δεν είναι αυτό. Αγάπη είναι,
εσύ...κι εγώ.
inokrini
12-12-2018 @ 18:21
::up.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο