| |
μεγάλα λόγια κι όμορφα για να σου πω εφευρίσκω
σαν κείνα που χαϊδεύουνε τ’ αυτιά
εξάγγελος που σκιάζεται του άνακτα του ίσκιο
και κρύβει τα μαντάτα τα κακά
γι’ αυτό την όποια πίκρα μου την άφησα στην άκρη
να μη με δουν τα μάτια σου αχαμνό
για να μην πεις πως δείλιασα στου κόσμου την απάτη
στο θάνατο μπροστά και στο κενό
και σου μιλώ για θάλασσες για φάρους και για πλοία
σου λέω: «θα γίνει ό,τι ονειρευτείς
έτσι είναι μάτια μου η ζωή, εύκολη, ωραία, λεία
παίρνεις απλά μια ανάσα και τη ζεις»
σου κρύβω πως υπάρχουνε απόκληροι και μόνοι
παιδιά που τουρτουρίζουν στη βροχή
και σπρώχνω κάτω απ’ το χαλί τη λάσπη και τη σκόνη
σου λέω «καμιά μην έχεις ενοχή»
μα όταν οι πόρτες κλείσουνε κλειδώνομαι στο εντός μου
και κλαίω για τον καθένα χωριστά
στις πλάτες σαν να κουβαλώ τη δυστυχία του κόσμου
να φταίω εγώ για όλα τα στραβά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
