| |
Στη γλύκα εκείνη του τζακιού στη βραδυνή μαγεία
Μεθώντας με τη νεράιδινη την ευωδιά σου
Την τέχνη τη γνωρίζω γυρτός στα γόνατα σου
Για σένανε να γράψω μιαν εξαίσιαν ελεγεία
Δεν θ'αρνηθώ στη λαχτάρα που σφίγγει να με πνίξει
Αλλού που θάβρω ομορφιές πιο ποθοπλανταγμένες
Κι ακόμα μ’ένα σου φίλημα ο στίχος μου θ'ανοίξει
Τα χείλη μου προσφέρω,τις ώρες καλώ τις παθιασμένες
Με στίχο δυνατό,χωρίς λυγμό,μέσα στο γιορτασμό
Θάναι της άγριας θύελλας ανόθευτο τραγούδι
Πως γιγαντώθηκεν ο έρωτας μου δεν θα στο πώ
Ο καημός πως άνθισε θα λέω σαν δροσερό λουλούδι
Ώ πόσον ωραιώτερη η ομορφιά σου θα φανεί
Το αόρατο ανατρίχιασμα της σάρκας θα ακολουθάω
Τώρα το βλέπω,έλα χάιδεψε με έτσι ταπεινή
Γερμένος πανω στα πάναγνά σου θα καλοπερνάω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
