| |
Κων/νος Ντζ
21-12-2018 @ 13:03 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | inokrini
21-12-2018 @ 13:13 | καλο μεσημερι ωραια η μαχησου!!!!!!!! ::love.:: ::love.::
ΜΙΑ ΜΑΧΗ…ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
απο τη συλλογη --στοχασμοι--
Έτοιμος πάλι ,γι άλλη μιά!
Μιά μάχη με εσένα Έρωτα.
Eσύ.. που μαχεσαι μία ζωή μ εμένα ,ελα λοιπόν τι στεκεσαι;
Τι με θωρεις στα μάτια;
Έχω ακόμα όρθια πολλά ψυχής παλάτια…
……………………………
Έλα λοιπόν και κοπιασε αντιπαλε μεγάλε
Στάσου ευθύς απέναντι και τ όπλα σου όλα βγάλε
Την θλίψη στείλε με σπαθί που δάκρυα μόνο σταζει
τον φόβο και τη μοναξιά που η οργη τους βράζει
…………………………….
Στείλε κι εκείνον τον τρανό, τον τρομερό τον πόνο
που όταν εμπρός σου στέκεται σου εξαπολύει τρόμο
Δώσε λοιπόν το σύνθημα, να ξεκινήσει η μάχη
Με όπλο η ψυχη μου τη φωτιά κι ας είν το σώμα στάχτη
………………………………
Γι ασπίδα έχω τη καρδιά, που ναι σκληρή σαν πέτρα
πάνοπλη και και πανέτοιμη για της στρατιάς την έχθρα..
Πληγές πολλές χτυπήματα κι όμως αντεχω κι άλλα
Δεν θα σ αφήσω έρωτα χαρα να πάρεις στάλα
……………………………………..
Είναι μια μάχη άνιση !μία μάχη δίχως αίμα !
Όπως η αλήθεια πληγεται μία ζωή απ το ψέμα
Κι όταν θα πέσω καταγής μόνος και λαβωμένος
μιά ιαχή θα φωνασκώ… Ποτέ προσκυνημένος !
………………………………………..
Κάστρο απόρθητο η καρδιά που πας να κατακτήσεις
Κι αν μία μάχη κερδισες πόλεμο δεν κερδίζεις..
………………………………
κ.λ.inokrini-k.S | | ROYBIS
21-12-2018 @ 14:12 | ::xmas.:: | | smaragdenia
21-12-2018 @ 15:52 | κι ο άνθρωπος
που δεν θα αγαπήσει
μένει χωρίς χαρά σ΄ όλη του τη ζωή.
ΣΥΜΦΩΝΩ!!!!! ΥΠΕΡΟΧΟ
ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΑ.... | | heardline
21-12-2018 @ 21:01 | Χαιρετώ τον φίλο μου Μάϊκ!!!!!!!!
Έπιασες ένα κοινωνικό θέμα, που λίγο-πολύ όλους έχει απασχολήσει, με συν ή πλην κέρδη.
Αυτή τη μάχη τη διακρίνει κανείς πολύ περισσότερο καθαρά στο ζωικό βασίλειο. Βέβαια είναι ευδιάκριτο, έντονα, ότι το θηλυκό επιλέγει και το αρσενικό προτείνει.
Έτσι ακριβώς γίνεται και σε εμάς. Η γυναίκα έχει τον τελευταίο λόγο.
Αιτία δε είναι, μερικές φορές, να χαλάει η λαμαρίνα από το δάγκωμα του ερωτευμένου και να στάζει σιρόπια κατά την εναπόθεση γλυκού, ή και λαδιών αν είναι φαγητό.
Παλιά που πήγαιναν τις λαμαρίνες το φούρναρη με το φαγητό ή το γλυκό μέσα, αμέσως έβγαινε ντελάλης με το ανακοινωθέν ότι, ο τάδε ή ο δείνα, είναι ερωτευμένος, καθότι η λαμαρίνα του στάζει.
Μάλιστα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, στις οποίες, οι λαμαρίνες ήσαν σαν σουρωτήρια από το ''γερό δάγκωμα''.
Πολύ δουλειά είχαν μάλιστα, την εποχή της λαμαρίνας, οι οδοντίατροι.
Μάλιστα, σε αυτούς οφείλεται και η γνωστή μας γέφυρα, η οποία, γεφύρωνε και τις επιθυμίες του ερωτευμένου, στην αμείωτη δυναμική του δαγκώματος της λαμαρίνας, προς επίτευξη του αυτοσκοπού του.
Ωραία η παρουσίασή σου!!!!!!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Μάϊκ Χίτζ
22-12-2018 @ 07:58 | Σ΄ ευχαριστώ δάσκαλε.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους.
::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
