| |
Δεν έχω δρόμο να βαδίσω
Ούτε ουρανό να κρατηθώ
Στο συρματόπλεγμα να στήσω
Θέλω του θάνατου βωμό
Λόγια ζαλίζουν το κεφάλι
Του σκοτεινού μου κόσμου πάλι
Μα τους νεκρούς μου πια του έθαψα
Με το αίμα τους τον καημό μου εβαψα
Και τώρα μαχαίρι ετοιμάζω
Λευτεριά στους σκλάβους τάζω
Τρίζουν τα σίδερα στη Λύση
Αργεί το φώς της να γυρίσει
Μαράθηκαν και τα μερσίνια
Που ευωδιάζαν στην Κερύνεια
Στην Αμμόχωστο αρχαία παιχνίδια
Παίζουν τα σκουριασμένα φίδια
Το δάκρυ κρύβω και τα λούσα
Που ατιμάσαν στη Γιαλούσα
Παρθένες μάνες και γιαγιάδες
Οι τερατόμορφοι φονιάδες
Ξεσφίγγω του Ευαγόρα τη θηλειά
Της μνήμης μου η αγχόνη βαριά
Τους ανέμους λύνω στα θηρία
Και τα συκώτια τους καίω θυσία
Στο θεό,τις κατάρες μου ν'αγιάσει
Την αθώα ψυχή μου ν'αδειάσει
Απ τον πόνο του χαμένου αδερφού
Κι από τις φωνές του αδικου χαμού
Το μοιρασμένο νησί μου θρηνώ
Τραγουδώντας στο σταυροδρόμι
Μόνος απέλπισα μα δεν ξεχνώ
Ιεροί της λευτεριάς οι δρόμοι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
