| |
| | Αόρατοι γίγαντες |  | | | ... | | |
Ανάγληφες θύμησες, ψυχές που ποτίζουν
σ΄ ανάλαφρα κύματα, καρδιάς αρμενίζουν
το αίμα σα πίνουνε, χαρές σα χαρίζουν
της στάχτες σκαλίζουνε κι εσένα θυμίζουν
Αόρατοι γίγαντες, οι δόλιες μου σκέψεις
ψηλά με σηκώνουνε, να κάνουνε κέφι
στα όνειρα έρχονται, μαζί να τα πιούμε
ν΄ακούσουν τον πόνο μου, μαζί να τα πούμε
Αμάραντα όνειρα, και νύχτες που καίνε
φλόγες τα λόγια σου, που με σιγοκαίνε
φιλιά που μαγεύανε, που έχουν να λένε
αόρατοι γίγαντες, τ΄ακούνε και κλαίνε
Αόρατοι γίγαντες, καρδιάς αναμνήσεις
τα μάτια σκουπίζουνε, δε βρίσκουνε λύσεις
μεζέδες και τσίπουρα, στο άδειο τραπέζι
χορεύουν ζεϊμπέκικο, κι ο δίσκος μου παίζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | True Dimension | | | |
|
Grisio
05-08-2006 @ 19:27 | ...
Εγώ έριχνα γροθιές ενώ άλλοι προτιμούσαν τις κλοτσιές. Με τη γροθιά χτυπούσα τα θύματά μου με μανία και ρυθμό – σαν χαλιά για τίναγμα, σαν τα μουλάρια. Χτυπούσα μετρονομικά, σαν ρολόι. Δεν μιλούσα. Το χτύπημα έχει κι αυτό τη δική του γλώσσα και το δικό του νόημα. Χτυπούσα ανθρώπους νύχτα και μέρα, μερικούς λίγο αφού τους άφηνα αναίσθητους με την πρώτη γροθιά. Άλλους πιο νωχελικά αφού τίναζα το δεξί μου χέρι στις ευαίσθητες περιοχές τους και χαμογελούσα από μέσα μου με ικανοποίηση ακούγοντας τις κραυγές τους. Αισθανόμουν μεγάλη περηφάνια που μπορούσα να μένω εξωτερικά ανέκφραστος, απαθής όσο έκανα αυτήν την δουλειά. Εκείνοι που χτυπούσαμε δε μας κοίταζαν στα μάτια. Άμα τους χτυπούσαμε κάμποσο, οι μύτες τους σταματούσαν να αιμοραγούν. Έδειχναν πια εξοικειωμένοι με τις γροθιές μας. Έπειτα εκείνοι μα κοίταζαν απαθείς, με άδειο βλέμμα.
Ένας άνθρωπος που δέχεται γερό ξύλο (όπως ο ονειροπόλος Όλιβερ ντ’ Εθ προέβλεψε πολλά χρόνια πριν) αλλάζει ριζικά. Η σχέση του με το σώμα του, το μυαλό του αλλά και με τον κόσμο γύρω του αλλάζει εντελώς. Χάνει για πάντα την εμπιστοσύνη στιν εαυτό τουκαι η ιδέα της ελευθερίας κάνει φτερά... (Ο τελευταίος στεναγμός του Μαυριτανού, Σαλμάν Ρουσντί)
| | MARGARITA
06-08-2006 @ 01:10 | Εξαιρετικό το ποίημα και θαυμάσια η παραπομπή στο Ρουσντί. Καλημέρα σου ::up.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
06-08-2006 @ 01:15 | Θαυμάσιο ποίημα... Εξαιρετικό το σχόλιο σου... Καλημέρα Grisio... ::smile.:: | | agrampeli
06-08-2006 @ 06:17 | ομορφο | | Άθη Λ.
24-01-2008 @ 13:01 | όμορφοι δεκατρισύλλαβοι... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
