| |
Όταν με ρωτούν ποιος είμαι τους απαντώ, ο τόπος μου.
Είμαι τα ψηλά και γυμνά βουνά του.
Είμαι η πέτρα που καίει στην κάψα του καλοκαιριού.
Είμαι η ξερική ελιά σε μια γαρδίνα του.
Είμαι η χαρουπιά που ξεφυτρώνει μέσα από το φτωχό χώμα.
Είμαι ο ήλιος ο καυτός του.
Είμαι η θάλασσά του, που στραφταλίζει στο εκτυφλωτικό φως.
Είμαι τα κυπαρίσσια του, που ορθώνονται πένθιμα στα ξέφωτα.
Είμαι οι φραγκοσυκιές του, που φυτρώνουν στους γκρεμούς του
και ατενίζουν την άβυσσο.
Είμαι τα γεράκια του, που κεντούν τον ουρανό του.
Είμαι τα κοράκια του, που τεμαχίζουν την σιωπή με το κράξιμό τους.
Είμαι τα τσακάλια του, που τα βράδια στήνουν συναυλίες φόβου,
στις πλαγιές και τις ρεματιές του.
Είμαι τα τραγούδια του και τα μοιρολόγια του.
Είμαι οι ηλιοκαμένοι και περήφανοι άνθρωποι του ,με τα λιτά λόγια
και την περήφανη ψυχή.
Είμαι τα ερημοκλήσια του, που τα πνίγουν η σιωπή,
οι κισσοί και τα βάτα.
Είμαι τα κοιμητήρια του, με τους ξύλινους σταυρούς,
που κουβεντιάζουν με τον άνεμο.
Είμαι οι παιδικοί φίλοι, που σημάδεψαν τα χρόνια της νιότης.
Είμαι ο αέρας του, η βροχή και το τραγούδι των πουλιών του.
Είμαι το παρελθόν και η ιστορία του..Είμαι ο τόπος μου.
Είμαι η Μάνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
