| |
Σαν κοιμήθηκε ένα αστέρι ταξίδεψε στο αύριο
παρέα με τη μουσική και τη χαρά ενός αηδονιού.
Και είχε πυξίδα και οδηγό μόνο το λευκό φως
αυτό που στολίζει με ευωδιά τους κήπους της αγάπης.
Σαν προχωρούσε η ψυχή του αναμέριζε το σκοτάδι
και οι απρόσιτες απάτητες βουνοκορυφές γονάτιζαν
για να ακούσουν το χτύπο της θαρραλέας καρδιάς του
που αντλούσε δύναμη από τις σοφές ρίζες της γενιάς του.
Οι θάλασσες με τις τρικυμίες και τα τέρατα τους
μα και οι άνεμοι με την άγρια σκληρή κραυγή τους
δεν είχαν το κουράγιο να το κοιτούν κατάματα
και έγιναν σκιά του κάθε βήματος του προς στο άγνωστο.
Σαν το είδε από μακριά ένα φλογερό δειλινό
άνοιξε τα πορφυρά φτερά του και το αγκάλιασε
και ο νεαρός έρωτας που του ομορφαίνει τη θωριά
του χάρισε ένα βέλος που 'χε σμιλευμένη μια ξαστεριά.
Καθώς βάδιζε στο κρυφό μονοπάτι του πυκνού δάσους
τα φύλλα στα κλαδιά άνοιξαν ένα χορό για εκείνο
και τα αγρίμια που κρύβονταν πίσω από τους θάμνους
σφράγισαν τα στόματα τους για μη το τρομάξουν.
Και στο πρώτο ξέφωτο είδε ένα ολόγιομο φεγγάρι
να παίζει ανέμελο με χαρωπά μικρά λουλούδια
και τότε έβγαλε το δρεπάνι του και ξερίζωσε
κάθε σκέψη και ραβδί που μετρούσε το αύριο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
