| |
ΉΤΑΝΕ ΜΕΡΑ ΦΩΤΕΙΝΗ
Ήτανε μέρα φωτεινή
όταν σε πρωτοείδα
σε περί έλουζε σιωπή
ήταν Σαββάτο νύχτα.
Σάββατο με πανσέληνο
έφεγγε η μορφή σου
στην αύρα του καλοκαιριού
έκλεψα το φιλί σου.
Σάββατο με πανσέληνο
έφυγες σαν την άχνη
σε' βλεπα και αισθανόμουν
πως λιώνω σα την πάχνη.
Τώρα η γεύση του φιλιού
μου έχει απομείνει
εκείνου του καλοκαιριού
κι ήσυχο δεν μ' αφήνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
