| |
Σου ομορφαίνω το διάλογο, δεν χρήζω,
την προσμονή σαν απιστίας ιερό.
Διαμορφώνω την αγάπη κι ας κομίζω,
με μανιφέστο ειρωνείας τον θυμό.
Σου σχεδιάζω την ζωή μας, δεν αλλάζω,
τις υποσχέσεις με παράτολμες ευχές.
Εγώ έχω μάθει κάθε μέρα να δικάζω,
τις προσδοκίες μου σε δίσκο απ' ενοχές.
Σου διυλίζω τα χαμόγελα, δεν κόβω,
τα τεντωμένα των ματιών σου μυστικά.
Δεν φέρνω λάφυρα στιγμών μπροστά στο φόβο,
απλά μοιράζω τις ευθύνες βιαστικά.
Σου κυματίζω εγώ σημαία, δεν αστράφτω,
σαν το χρυσό που λάμπε χθες, υπομονή.
Στου χωρισμού τα ροδοπέταλα υπογράφω,
πως δεν θα γίνω πια για σένα φλεγμονή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
