| Το άστρο του Βοριά
ζει μες στην παγωνιά
μαζί με τα αγρίμια
και τα λευκά πουλιά.
Τις νύχτες ξενυχτά
ψάχνοντας τη σιγαλιά
σε μιας νεράιδας
την όμορφη ματιά.
Μονάχο τραγουδά,
άλλο δεν αντέχει πια.
Τον άνεμο παρακαλά
να του τη φέρει κοντά.
Είν΄ το άσπρο πληγή
σαν την έρημο καυτή
αν μες στον κρύο χιονιά
λείπει ένα γλυκό φιλί.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|