Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μάνα μου, σαν το Χριστό
 Καλημέρα φίλοι μου, είμαστε τελικά οι αναμνήσεις μας κι ειδικά σαν πλησιάζει το γέρμα, σας ευχαριστώ πάντα.
 
Μάνα μου θα σου μιλήσω
εδώ ψηλά, απ` τα λευκά
και στα χέρια σου θ` αφήσω
κρίνα και μυρωδικά.

Στην αετοφωλιά καλή μου
είχαμε εμεις γιορτή
θα σου στείλω το φιλί μου
και του Γιάννου το χαρτί.

Έχω να σου γράψω γράμμα,
μάνα μου να σου ζητήσω,
να μην έχεις άλλο κλάμα!
Μάνα, στ` άσπρα να σε ντύσω.

Πως τα περνάτε? εκεί ψηλά.
Έχει αγκαλιά η Μεταξούλα!
Ο πατέρας μας, την φιλά
σαν τότε, σαν παιδούλα.

Πεθύμησα τα χέρια της
και τα δικά σου μάνα.
Τ` άσπρα τα περιστέρια της
σαν χτύπαγε η καμπάνα.

Αετέ μου, που είν τα χέρια?
ζαρωμένα στη ποδιά σου.
Της σπηλιάς τα αγιοκέρια
που ψάχναν τα κούτσικα σου!!!!!

Θέλω γράμμα να σου γράψω...
είναι η οικουμένη μια πληγή.
Μα δεν θέλω, πια να κλάψω!
μάνα μου, αιμοραγεί η γη.

Θα πόναγες, θαρρώ πολύ
με τόσα τσιπουργιάνια!!!
Η φτώχεια, δεν έχει φιλί.
Μήτε χαράς στεφάνια.

Έφυγες! και είχε χιόνι!
Στα λευκά νυφούλα μου!
Κυλά ο χρόνος, μερώνει.
Ν` αγαπάς την Μεταξούλα μου!!!

Εύχομαι να` χετε μουσικές
του Μπετόβεν την εβδόμη.
Μπαγλαμάδες και πενιές
και ένα Δημοτικό ακόμη!!

--Το βλέπεις κείνο το βουνό
που` ναι ψηλά απ΄` τ` άλλα.---
Στις θύμησες κρατώ θεό!!
και τη χωματένια σκάλα.

Ανεβαίνω κι ανεβαίνω.
Ίσως κάποτε να φτάσω.
Στην Καππαδοκία που πηγαίνω!
θα σταθώ, να ξαποστάσω!

Να γελάς, φύγαν οι Δράκοι!
Τις σελίδες, στις χρωστώ!
Χιόνισε!! χθες το βραδάκι....
Μάνα μου, σαν το Χριστό.

Ένα πράγμα ήθελε περισσότερο, να σπουδάσουμε, να γίνουμε τσιπουργιάνια! σπουδαγμένα.

9-1-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
09-01-2019 @ 08:31
Σκέφτομαι πόσο σπουδαία είναι η δημιουργία για τον άνθρωπο, στο Ανθοπωλείο της πλατείας 25 χρόνια έφτιαξα δεκάδες χιλιάδες συνθέσεις που έπρεπε πρώτα σ` εμένα ν` αρέσουν κι` όταν έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, έφυγε η Μεταξία μου, η λατρεμένη μου αδερφή, το πρώτο ποίημα ήταν για εκείνη όταν δεν ήξερα που να χωρέσω τόση συντριβή. Μου άφησε το μολυβάκι και από την άλλη ημέρα δεν σταμάτησα ποτέ, είναι επίσης σπουδαίο που έχω μια θεσούλα σ` αυτή την γωνιά και βαθιά σας ευχαριστώ όλους, Γεωργία. ::love.:: ::love.:: ::love.::
smaragdenia
09-01-2019 @ 09:18
ΟΛΑ ΟΣΑ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ, ΟΣΑ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΓΥΡΩ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ
ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ
ΜΕΧΡΙ ΠΟΝΟ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΗ
ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΧΩΡΕΣΟΥΜΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΟΥ..... ::hug.::
Αγιοβλασιτης
09-01-2019 @ 10:39
...ψυχογραμμα Γεωργια μου..
νασαι καλα να θυμασαι τους ανθρωπους σου.. ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο