| |
Ένα φώς γλυκό καλόπιασμα να τρέχω
Με κόπο το χαμόγελό μου ματαιώνω
Και προχωρώ περιπλανιέμαι αντέχω
Ώσπου να βρώ υπομονή τους κόσμους ν'ανταμώνω
Μοιράζομαι τη θλίψη με των αψύχων την σιωπή
Λίγο πιο πέρα μόνο τα χρώματά της βασιλεύουν
Ξεθωριασμένα απ του ονείρου την ασταμάτητη βροχή
Υψώνουν χέρια οδυνηρά επάνοδο γυρεύουν
Τρέχω μες στον φόβο μάχεται η καρδιά στην ερημιά
Βουλιαζω στο τραγούδι τη δεύτερη ζωή μου
Ταξιδεύω μ'όλα τα λόγια μου μες στην ευωδιά
Ψηλά,φύλακας ο ήλιος πύρινη η απαντοχή μου
Στα ουράνια υψίπεδα φτάνω του γαλαξία
Στην όψη μου στο σώμα μου η παραδείσια σκόνη
Πόση και πόση νύχτα κι ο ύπνος μου χωρίς καμμιά αξία
Χαμένος στο κιγκλίδωμα σκεπάστηκε με χιόνι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
