| |
Μα δεν δαμαζεται της φυσης μου αυτης ο δαιμονας, μεσα μου ζει και τρεφεται απο μενα..
διδυμος αδερφος μου που τον εφαγα στην γεννα..
φωνη που υψωνεται σαν κυμα λυσσαλεο πανω απ' το ειναι μου κι ολη την υπαρξη μου..
φτανει στα ουρανια κι επειτα βιαια χτυπα στο εδαφος την ψυχη μου
κι εγω απεναντι εντρομη να θωρω τα βασανιστηρια μου... απραγη, παραλυτο κορμι, κουφαρι, αδεια μεσα μου...
σαν καποιου αλλου τα δεινα να βλεπω και τιποτα να μην μπορω να κανω.
Στερεψα απο δακρυ, ξεμεινα απο αναπνοη, στεγνωσαν ολα μεσα μου..
Ολη η ζωη μου τωρα... οτι ημουν... σκορπια ειναι σκονη στον αερα..
μα οσο κ αν θελω δεν μπορω να τη μαζεψω.... να γινει και παλι ενα.
Ειμαι ενα εγω χωρις εμενα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
