| |
ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΛΟ
Πόσο παράξενη που είναι η ζωή!
Πόσο παράξενα με παίζει.
Τη μια ωραία που με χαϊδεύει,
την άλλη με χτυπάει γερά,
με σακατεύει.
Κι έτσι όπως πήγε,
μια στιγμή, μου όρισε
εσένα ν’ αγαπήσω,
εγώ, που τώρα δε γνωρίζω
αν με χτυπά ή με χαϊδεύει,
τι απ’ τα δύο!
Δεν είν’ ο Έρωτας απλώς,
εκείνο που με βασανίζει.
Είναι η αλλοπρόσαλλή σου η φύση
και η αλλόκοτη καρδιά που ’χω αγαπήσει.
Απ’ το ψυγείο στο φούρνο και επιστροφή
Από το φούρνο στο ψυγείο.
Έτσι με πας, μα το πιο αστείο,
λιώνω-παγώνω,
μα μ’ αρέσουν και τα δύο,
αρκεί να είσαι εσύ αυτή
που θα με παίζει σα παιγνίδι.
Κι η σκέψη αυτή που με φοβίζει
στο πιο ρομαντικό μου πάθος μ’ έχει εθίσει
Δεν είν’ ο Έρωτας απλός,
μα εκείνο που με βασανίζει,
είναι η αλλοπρόσαλλή σου η φύση…
και η αλλόκοτη καρδιά μου
που σ’ έχει αγαπήσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
