Σκορπίζομαι στης σιωπής τα δίδυμα φεγγάρια
διπλώνω την ανάσα στης λάμψης τους το φως
ρίχνω στη τσόχα με μαγκιά της μοίρας τα ζαρια
να δω αν αλλάξει βάδισμα ο πόθος ο κρυφός ...
στου πηγαδιού τ'άνοιγμα κοιτάζω τη μορφή μου
να δω της τύχης μήνυμα στο γάργαρο νερο του
να ντυσω στα μεταξωτά την ελπίδα τη κρυφή μου
στου ονειρου τα μαζώματα να δω το φανερό του
να τάξω κερί στον Άγιο ,στην Παναγία λιβάνι ....
να κόψει η θλίψη τα κομπια στου κουβαριού το νήμα
να πάψει η σκέψη να κέντα ριχτάρια στο ταβάνι
η ψυχή να μην πάλλεται στου στίχου κάποια ρίμα
με πίνει το δάκρυ τις βραδιές στη πρώτη του γουλιά
η σκιά μου παζαρεύεται στο δεξί το πλευρό σου ....
ακολουθώ το βλέμμα σου βουβή χωρίς μιλια ....
διαβάζεις μες τα μάτια μου ,πως είμαι ο άνθρωπος σου.
