| |
Έμαθα την πικρή μοίρα των θνητών
Και τα μεγάλα όνειρα της νιότης
Άκουσα τ'ανάλαφρο βήμα των κοριτσιών
Και βγήκα στο διάβα τους τοξότης
Με ξεγέλασαν όμως οι εποχές
Στου δρόμου τη θανάσιμη στροφή
Γλύτωσα τις πιο ωραίες μου στιγμές
Όταν ο κόσμος μου άρχισε να ξαναζεί
Μέσα από ερήμους έφτασα στην αλήθεια
Γκρίζα λυπημενη συνοικία
Με μυστήρια βγαλμένα από παραμύθια
Που δεν υπάρχουν παρα μόνο στη φαντασία
Όραμα μεγάλο να γιορτάσω μια νίκη
Με σημαίες ζητωκραυγές και τραγούδια
Στου μυαλού μου όλα τα πλάτη και τα μήκη
Να ξανανθίσουν κόκκινα λουλούδια
Πως έφυγαν τα χρόνια στην πιο έρημη μου ερημιά
Είναι η ώρα να ετοιμαστώ για ταξίδι
Να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
Δεν μετανιώνω τόχω κάνει ήδη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
