| |
σαν με βρηκαν αχωριστες οπως αδελφες ψυχες δυο εννοιες
και οτι σαν προσευχη λενε χώρια παν χαμενες
μια καρδια που μοιραζονται και κανουν ένα σώμα ανταμα
με μας, η αλλαγή και η εμβάθυνση ηρθε για να μεινει, μη αναβλητέα
με την απόβλητη ζωή που δεν αποβάλλεται
κι ας γελασουμε μαζι κι ας κλαψουμε ξεδιπλωμενοι
κι ας αλλο μη κλαφτούμε μη γελιομαστε
απο το γελιο κι απο το δακρυ μας
ο Ερωτας ζει που πότε χωριστηκε
ο παγος απο την φωτιά κι απ' αυτήν δεν ελιωσε;
-μοναχά εμεις που μας λενε "μοιαζετε τωρα με άνθρωπο!"-
αλλωστε ολα αναπνεουν και ανυπολογιστη η πετρα
ενα κι αυτή μερος μας των πορων..
η αλλαγη ειναι στην εμβαθυνση
και δεν υπαρχει τελος
στον Κυκλο, και αρχή
κι οπως τον βρηκαμε δεν τον φτιαξαμε
της σεληνης και του ηλιου εμεις
τον κυκλο μας σκια γραφει
η ανδρόγυνη φυση μας
ο μονος δυνατός επι γης ορισμος μας
η αδιαιρετη υπαρξη και εντος μας
ουρανου και θαλασσης
η αλλαγη ειναι στην εμβαθυνση
μην πνιγεις την ανασα σου
-όχι τίποτα που πρεπει και θελει κανεις
να σκεφτει να κανει και να θυμηθει-
φως στην επιφανεια και στο σκοταδι διαφανεια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
