| |
Στέκω αγνάντια σου ταπεινός
Θεά ποιήτρια εσύ
Κι εγώ κατάπληχτος θνητός
Κοιτάω την αέναη σου μορφή
Σε διάλεξα νάσαι τ'αστέρι μου
Σε κάθε βήμα κάθε μου ματια
Για μια ζωή νάσαι το ταίρι μου
Και του καημού μου η παρηγοριά
Δέξου στον ίσκιο σου να γέρνω
Του στίχου σου η δροσιά σκλαβώνει
Λαχτάρα απ το νησί μου φέρνω
Που ακέριο το κορμί μου οργώνει
Κι άσε με τα χείλη σου να φιλήσω
Γλυκό τρεχάμενο το μέλι
Φλογάτος νάμαι προτού πάω να δύσω
Στης αγκαλιάς σου μέσα τη νεφέλη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
