| |
Έλα μαστίγωσε την πτώση μας με στρώσεις,
από κουφών ευθυνοφάγων προσευχές.
Μην ξεχαστείς την μοναξιά σου να κλειδώσεις,
μεσ στο σεντούκι των στιγμών το δυστυχές.
Έλα επίπλωσε το νου με συναστρία,
μιας νύχτας πρόστυχης με φόντο το θυμό.
Όνειρα πνίξε σε θηλιάς εγωλατρία,
κι άφησε ελεύθερο τον κάθε συνειρμό.
Έλα δοκίμασε να κλάψεις με το δράκο,
που σου ψελλίζει "Φύγε! Άλλαξε εποχή!"
Έφυγα μ' άδεια ιδανικά στον ένα σάκο,
ενώ στον άλλο μια γεμάτη αναδοχή.
Έλα και πάρκαρε ψυχές στο ακρωτήρι,
των βιωμάτων μου, ατίθασος απών.
Ήσουν ο πάγος στης καρδιάς μου το ποτήρι,
κι εγώ το ύδωρ κεκλεισμένων των θυρών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
