| |
Πες μου πάλι τ' όνομα σου
Πες μου αν είναι το ίδιο με τ' όνομα ενός λουλουδιού
ή συνώνυμο της χαράς
Πες μου πως το πρόσωπο μας δεν θα μαραθεί
Πες μου πως ο χρόνος δεν περνά και δεν το νιώθω μόνος μου αυτό
πες μου πως...
Κρατάω από το χέρι ένα παιδί που μου χαμογελά
Κοιτάμε μαζί μπροστά τον πόλεμο της ζωής
τα πάθη μας, τους φόβους και τα ''μπορεί'' μας
τις ανασφάλειες και τις ζήλιες μας
Μπροστά από την ομίχλη και την κακία
πιο μπροστά απ' όσο φτάνει το μάτι μας
Εκεί που ο κόσμος χαμογελά χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα
εκεί που δεν χρειάζεται να κρατιόμαστε από το χέρι
γιατί ο καθένας μας τρέχει, βουτάει χωρίς φόβο
Πες μου, πως να ξεχάσεις αυτόν τον πιτσιρίκο;
Δεν έχει χρώμα ο πόλεμος
Το χρώμα έχει οσμή, υφή και γεύση
το χρώμα φαίνεται, ακούγεται.
Ο πόλεμος είναι τυφλός, παραπληγικός
είναι ο εαυτός στα ''δεν'' κι ο διπλανός μας στα ''μην''.
Όταν με ρωτάς τί ψάχνω...
δεν ξέρω με σιγουριά να σου το πω.
Αυτό είναι που με πονά.
Δεν ξέρω ποιό είναι το κακό και ποιό το καλό.
Δεν ξέρω αν αυτά που γράφω μπορούνε να σου πούνε το απειροελάχιστο.
Δεν ξέρω αν πονάς, αν χαίρεσαι και πότε,
αν μ' αγαπάς ή αν θες να με σκοτώσεις.
Δεν ξέρω αν υπάρχει ποίηση σ' αυτούς τους καιρούς
που όλα γράφτηκαν κι όλα ειπώθηκαν.
Δεν ξέρω αν οι εικόνες που θα φτιάξω αξίζουν,
και τί αξίζει;
Ποιος αξίζει παραπάνω από τον άλλο;
Ποια δικαιοσύνη δικαιούται δίκαιες δίκες;
Ποιος πεθαίνει ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή;
Ποιος πεθαίνει για τον άλλο;
Ποιος κόσμος θέλει ήρωες;
Κι είμαι εγώ αυτός ο τύπος με την κάπα;
Κι αν είμαι, ποιόν να σώσω;
Τον εαυτό μου;
Τον διπλανό μου;
Πες μου πως...;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
